ਚਰਨਾਂ ਅੱਗੇ ਰੱਖ ਦਿਤੀ । ਗੁਰੂ ਅਮਰਦਾਸ ਜੀ ਨੇ ਕਿਹਾ, 'ਬੱਚੀਏ ਪਾ ਲੈ ।' ਤਾਂ ਬੀਬੀ ਭਾਨੀ ਨੇ ਨਿਮਰਤਾ ਨਾਲ ਕਿਹਾ, 'ਲੁਹਾਈ ਵੀ ਆਪ ਜੇ ਹੁਣ ਪੁਆਉ ਵੀ ਆਪ । ਤਾਂ ਗੁਰੂ ਅਮਰਦਾਸ ਜੀ ਨੇ ਰਜ਼ਾ ਵਿਚ ਟਿਕੀ ਹੋਈ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਆਯੂ ਦੇ ਛੇ ਸਾਲ ਗਿਆਰਾਂ ਮਹੀਨੇ ਸਤਾਰਾਂ ਦਿਨ ਗੁਰੂ ਰਾਮਦਾਸ ਜੀ ਨੂੰ ਦੇ ਦਿਤੇ। ਆਪੂੰ ਤੀਜੇ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਸਮਾ ਗਏ।
ਆਪਨ ਆਰਥਲਾ ਅਬਿ ਮੈ ਦੇਵੋ
ਹਿਤ ਪਰਲੋਕ ਗਮਨ ਸਭ ਲੋਵੋ ।
ਬੀਬੀ ਭਾਨੀ ਨੇ ਸੱਤ ਸਾਲ ਜ਼ਰੂਰ ਲਏ ਪਰ ਸੱਤ ਸ਼ਹੀਦੀਆਂ ਆਪਣੇ ਪਰਵਾਰ ਵਿਚ ਲਈਆਂ ।
ਸ਼ਾਇਦ ਇਸੇ ਲਈ ਭਾਈ ਗੁਰਦਾਸ ਜੀ ਨੇ ਲਿਖਿਆ ਹੈ :
...ਹੋਰਸਿ ਅਜਰੁ ਨ ਜਰਿਆ ਜਾਵੈ ॥
-ਵਾਰ १/४੭
ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਪੁੱਤਰ ਗੁਰੂ ਅਰਜਨ ਦੇਵ ਜੀ, ਪੰਥ, ਗ੍ਰੰਥ, ਸੰਗਤ ਤੇ ਪੰਗਤ ਦੀ ਨੀਂਹ ਪੱਕੀ ਰਵੇ, ਕੁਰਬਾਨ ਕਰਵਾਇਆ । ਫਿਰ ਪੜਪੋਤੇ ਗੁਰੂ ਤੇਗ਼ ਬਹਾਦਰ ਜੀ ਨੇ ਸ਼ਹਾਦਤ ਦਿਤੀ । ਦੋ ਸਾਹਿਬਜ਼ਾਦੇ ਨੀਹਾਂ ਵਿਚ ਤੇ ਦੋ ਚਮਕੌਰ ਸਾਹਿਬ ਜੂਝ ਕੇ ਕੌਮ ਜਗਾ ਗਏ । ਫਿਰ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੇ ਆਪਾ ਵਾਰਿਆ । ਸਭਨਾਂ ਸਭ ਕੁਝ ਲੁਟਾ ਦਿਤਾ ਪਰ ਸੀ ਤਕ ਨਾ ਕੀਤੀ। 'ਆਪਣੇ ਭਾਣੇ ਵਿਚਿ ਸਦਾ ਰਖੁ ਸੁਆਮੀ, ਹੀ ਆਖਿਆ । ਹਮੇਸ਼ਾ 'ਤੇਰਾ ਕੀਆ ਮੀਠਾ ਲਾਗੈ" ਹੀ ਮੂੰਹੋਂ ਉਚਾਰਿਆ । ਇਨ੍ਹਾਂ ਸਭਨਾਂ ਦਾ ਕਾਰਨ ਇਹੀ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਸਭ ਭਾਨੀ ਦੇ ਜਾਏ ਸਨ ਤੇ ਭਾਣੇ ਨੂੰ ਮਿੱਠਾ ਕਰ ਕੇ ਮੰਨਣਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਅੰਗ ਅੰਗ ਵਿਚ ਰਮਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ । ਗੁਰੂ ਅਮਰਦਾਸ ਜੀ ਨੇ ਜਿਥੇ ਇਹ ਹੁਕਮ ਕੀਤਾ ਸੀ :
ਤੁਮ ਕੁਖ ਜੋ ਅਤਵਾਰ।
ਸਭ ਜਗਤ ਤਾਰਨਹਾਰ ।
ਉਥੇ ਇਹ ਬਚਨ ਵੀ ਕੀਤੇ:
ਤੀਨੋ ਕਾਲ ਬਿਖੈ ਤੁਝ ਜੈਸੀ ।
ਹੁਇ ਨ ਹੈ, ਹੋਵਹਿਗੀ ਐਸੀ।
..........................
1. ਪ੍ਰਭਾਤੀ,ਮ. ੩,ਪੰਨਾ १३३३ 2. ਆਸਾ ਮ: ੫, ਪੰਨਾ ੩੯੪
