ਭੁੱਲਣ ਬਾਣ
ਭੁੱਲਾਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਰਹੀਆਂ ਸਾਂਈਆਂ!
ਕਰ ਕਰ ਕੇ ਮੈਂ ਰੋਈ,
ਤੂੰ ਰੁਮਾਲ ਲੈ ਅੱਥਰੂ ਪੂੰਝੇ
ਅੰਮੀ ਹੋ ਜਿਉਂ ਕੋਈ।
ਛੁਟ ਛੂਟ 'ਭੁਲਣ ਬਾਣ ਅਸਾਡੀ
ਪਰਤ ਪਰਤ ਮੁੜ ਆਵੇ,
'ਬਖਸ਼ਿਸ਼ ਬਾਣ' ਤੁਸਾਡੀ ਸਾਂਈਆਂ!
ਰੁਕੇ ਨ ਦੇਣੋਂ ਢੋਈ। ੧੩.
(ਕਲਕੱਤਾ ੨੨-੧-੧੯੫੬)ਖ:ਸ:੫-੯-੧੯੭੯
ਜੁਗਨੂੰ ਦਾ ਚਮਕਾਰ
ਸੁਣ ਜੁਗਨੂੰ ਤੂੰ ਦੇਖ ਰਿਹਾ ਹੈਂ
ਚੰਦ ਸੂਰ ਚਮਕਾਰ,
ਬਿਜਲੀ, ਤਾਰੇ, ਦੀਵੇ, ਅਗਨੀ
ਚਾਨਣ ਦਾ ਪਾਸਾਰ,
ਸਹਿਮ ਖਾਇ ਕਿਉਂ ਬੰਦ ਕਰੇਂ ਨ
ਨਿੱਕੀ ਨਿਜ ਚਮਕਾਰ ?
ਜੁਗਨੂੰ ਆਖੇ: "ਵੱਸ ਨ ਆਪਣੇ
ਹੁਕਮ ਕਮਾਈਏ ਕਾਰ!” ੧੪.
(ਬੰਬਈ ੧੭-੩-੧੯੫੫)
