ਪਹਿਲਾਂ-ਪਹਿਲਾਂ ਹੱਸਦੇ ਸੀ
ਪਹਿਲਾਂ-ਪਹਿਲਾਂ ਹੱਸਦੇ ਸੀ,
ਹੁਣ ਦੇਖਕੇ ਮੱਠਾ-ਮੱਠਾ ਖੰਘ ਜਾਂਦੇ ਨੇ।
ਬਸ ਇੰਝ ਹੀ ਨਜ਼ਰ ਮਿਲਾਉਂਦੇ,
ਨੈਣ ਚੁਰਾਉਂਦੇ ਸੱਜਣ ਲੰਘ ਜਾਂਦੇ ਨੇ।
ਗੱਲ੍ਹਾਂ ਕਰਕੇ ਸੁਰਖ਼ ਲਾਲ ਰੰਗੀਆਂ,
ਅੱਖਾਂ ਸੁਰਮੇ ਨਾਲ ਭਰ ਸੰਗ ਜਾਂਦੇ ਨੇ।
ਕੀ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਸਿਫ਼ਤ ਕਰਾਂ,
ਉਹ ਨਾਲ ਅਦਾਵਾਂ ਸੂਲੀ ਟੰਗ ਜਾਂਦੇ ਨੇ।
ਜਿਸ ਦਿਨ ਨਾ ਉਹਦਾ ਦੀਦਾਰ ਹੋਏ,
ਉਹ ਦਿਨ ਤਾਂ ਭਾਣੇ ਭੰਗ ਜਾਂਦੇ ਨੇ।
ਅਰਮਾਨ ਹੁਸਨ ਵਾਲਿਆਂ ਤੋਂ ਬਚਕੇ ਰਹਿੰਦਾ,
ਜਿਹੜੇ ਆਪਣੇ ਰੰਗਾਂ ਵਿਚ ਰੰਗ ਜਾਂਦੇ ਨੇ।
