پِآرے دا پِآرا

ِاه پرسںگ اَےاُں لِکھِآ گِآ هَے کِ مانوں ِاک مُساپھر آپنی جُبانی 'ِاک هو بیتے هال دا نکسا آپنے سُپنے وِچ وےکھدا هَے تے اُس سُپنے نُوں ورنن کر رِها هَے۔

१.

برکھا موهلے دھار لهِ پای, اُجاڑ چار چُپھےرے. وسدی نا گِراں, کّپڑے بھِّج گاے, کھڑیآ بی سِّج گِآ, هُن پالا بی آ گِآ۔ هےٹھوں پَےر تِلکن, اُتوں کنیآں وّجن, چُپھےريوں پَون سریر دی گرمی اُڑاای جاوے۔ هو واهِگُرُو ِاس وےلے کیه هووے? دِل نے بتھےرا تاںگھِآ, اّکھاں نے آپا پاڑکے تھی چُپھےرے دُور تک نجر دُڑاای, پر کوای ناهر نجر نا آای۔ ٹھاهر بِناں ٹھهِرنا اپھل سی تے ٹُرے جانا کدم کدم تے کھےچل نُوں ودھاای جاںدا سی۔ هاں, ٹُرے جان وِچ ٹھهِرن نالوں ِاک سُبِهتا سی کِ سریر دی نِّگھ جِنّی کُ اُڈدی سی اُںنی کُ اںدروں هور پَےدا هُںدی جاںدی سی تے کُچھ جِںدگی دی ڈور ٹُری رهِن دی آس هو سکدی سی۔ پرںتُو هُن هّڈاں وِچ بکان پرتیت دےن لگ پِآ جے ٹُرنے نُوں بی بھارُو کری جاںدا سی۔

۔ ِاه پرسںگ سںمت ۴۴۲ گُ: نا: سا: (۱۹۱۱ ای:) دے گُرپُرب پُنّم پر ٹرَےکٹ دی سُورت وِچ پرکاسِآ سی۔