੬.
ਅਜੀਤ ਸਿੰਘ *- ਇਹ ਬਨ ਬੜਾ ਸੁੰਦਰ ਹੈ।
ਸਾਹਿਬ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ - ਨਾਲੇ ਵੜਦਿਆਂ ਸਾਰ ਐਉ ਲਗਾ ਹੈ ਜਿਵੇਂ ਪਰਦੇਸਾਂ ਤੋਂ ਮੁੜ ਆ ਕੇ ਆਪਣੇ ਘਰ ਵੜੀਦਾ ਹੈ।
ਅਜੀਤ ਸਿੰਘ - ਬੜਾ ਰਮਣੀਕ ਤੇ ਪਿਆਰਾ ਲੱਗਾ ਹੈ।
ਗੁਰੂ ਜੀ - ਕੀ ਇਹ ਬਸਾਲੀ ਦਾ ਇਲਾਕਾ ਹੈ?
ਸੋਭਾ ਸਿੰਘ - ਪਾਤਸ਼ਾਹ। (ਉਂਗਲ ਕਰਕੇ) ਬੱਸ ਐਹ ਹੀ ਮੁੱਕੀ ਜੇ ਬਸਾਲੀ ਦੀ ਹੱਦ।
ਗੁਰੂ ਜੀ- ਤਦੇ ਹੱਛਾ। ਰਾਜ ਬਦਲ ਗਿਆ, ਪਹਾੜ ਦੇ ਰਾਜ ਬੀ ਕਿਆ ਛੋਟੇ ਛੋਟੇ ਹਨ।
ਸੋਭਾ ਸਿੰਘ-ਜੀ ਇਹ ਭਬੋਰ ਦਾ ਇਲਾਕਾ ਹੈ।
ਗੁਰੂ ਜੀ - ਹੂੰ। ਭਬੋਰ।
ਅਜੀਤ ਸਿੰਘ ਸ਼ਿਕਾਰ ਬੀ ਚੰਗਾ ਮਿਲੇਗਾ।
ਗੁਰੂ ਜੀ (ਮੁਸਕ੍ਰਾ ਕੇ) ਬਹੁਤ ਚੰਗਾ।
(ਇੰਨੇ ਨੂੰ ਇਕ ਚਿਤ- ਮਿਤਾਲੇ ਮਿਰਗਾਂ ਦੀ ਡਾਰ ਅੱਗੋਂ ਲੰਘ ਗਈ)।
ਅਜੀਤ ਸਿੰਘ - ਹੈ। ਇੱਥੇ ਤਾਂ ਸ਼ਿਕਾਰ ਆਪੇ ਨਿਸ਼ਾਨੇ ਹੇਠ ਆਉਂਦਾ ਹੈ, ਅੱਗੋ -ਭੱਜ ਭੱਜ ਕੇ ਪਿਆ ਮਿਲਦਾ ਹੈ।
ਗੁਰੂ ਜੀ - ਕੁਛ ਪਿਆਰ ਦੀ ਵਾਸ਼ਨਾਂ ਦਾ ਦੇਸ ਹੈ।
ਸੋਭਾ ਸਿੰਘ - ਰਾਣਾ ਬੜਾ ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਹੈ. ਘੱਟ ਬੋਲਦਾ ਹੈ, ਦੋ ਪਹਿਰ ਆਪ ਬੈਠਕੇ ਰਿਆਸਤ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਹੈ; ਦੁੱਖ ਏਥੇ ਘੱਟ ਹੈ, ਪ੍ਰਜਾ ਸੁਖੀ ਹੈ। ਵਿਆਹ
----------------
ਇਹ ਭਾਈ ਅਜੀਤ ਸਿੰਘ ਜੀ ਜੋਧੇ ਹਨ, ਸਾਹਿਬਜ਼ਾਦੇ ਅਜੀਤ ਸਿੰਘ ਜੀ ਇਹ ਨਹੀਂ।
