ਨੇ ਗਲਤੀ ਨਾਲ ਬਾੱਬ ਪ੍ਰਾੱਕਟਰ ਦੀ ਡਾਕ ਉਸਦੇ ਘਰ ਪਹੁੰਚਾ ਦਿੱਤੀ ਸੀ। ਜੀਨੀ ਨੂੰ ਇਹ ਗੱਲ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿ ਬਾੱਬ ਪ੍ਰਾੱਕਟਰ ਉਸਦੇ ਘਰ ਤੋਂ ਸਿਰਫ ਚਾਰ ਬਲਾਕ ਦੂਰ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ! ਇਹੀ ਨਹੀਂ ਜੀਨੀ ਦਾ ਮਕਾਨ ਨੰਬਰ ਵੀ ਓਹੀ ਸੀ ਜੋ ਬਾੱਬ ਦਾ ਸੀ। ਉਹ ਤੁਰੰਤ ਡਾਕ ਲੈ ਕੇ ਸਹੀ ਪਤੇ ਤੇ ਪਹੁੰਚਣ ਲਈ ਚੱਲ ਪਈ। ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਉਸਦੇ ਪਰਮ ਆਨੰਦ ਦੀ ਕਲਪਨਾ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹੋ, ਜਦੋਂ ਦਰਵਾਜਾ ਖੁਲ੍ਹਿਆ ਤੇ ਉਸਨੇ ਬਾੱਬ ਪ੍ਰਾੱਕਟਰ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਸਾਹਮਣੇ ਖੜ੍ਹੇ ਦੇਖਿਆ? ਬਾਬ ਘਰ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਸਿਖਾਉਣ ਲਈ ਦੁਨੀਆ ਭਰ ਦੀਆਂ ਯਾਤਰਾਵਾਂ ਕਰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ, ਲੇਕਿਨ ਬ੍ਰਹਿਮੰਡ ਦੀ ਯੋਜਨਾ ਦੀ ਟਾਇਮਿੰਗ ਹਮੇਸ਼ਾ ਉੱਤਮ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਜੀਨੀ ਨੇ ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਬਾੱਬ ਪ੍ਰਾੱਕਟਰ ਨੂੰ ਮਿਲਣਾ ਬੇਹਤਰੀਨ ਰਹੇਗਾ, ਆਕਰਸ਼ਨ ਦੇ ਨਿਯਮ ਨੇ ਲੋਕਾਂ, ਪਰੀਸਥਿਤੀਆਂ ਤੇ ਘਟਨਾਵਾਂ ਨੂੰ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਵਿਵਸਥਿਤ ਕਰ ਦਿਤਾ ਕਿ ਇੰਝ ਸਚਮੁੱਚ ਹੋ ਗਿਆ।

ਦੂਜੀ ਕਹਾਣੀ ਕਾਲਿਨ ਨਾਂ ਦੇ ਦਸ ਸਾਲ ਦੇ ਮੁੰਡੇ ਦੀ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਦ ਸੀਕ੍ਰਿਟ ਫਿਲਮ ਬਹੁਤ ਪਸੰਦ ਆਈ ਸੀ। ਕਾਲਿਨ ਦਾ ਪਰਿਵਾਰ ਡਿਜ਼ਨੀ ਵਰਲਡ ਦੀ ਇਕ ਹਫਤੇ ਦੀ ਯਾਤਰਾ 'ਤੇ ਗਿਆ ਪਹਿਲੇ ਦਿਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪਾਰਕ 'ਚ ਲੰਮੀ ਲਾਇਨ ਵਿਚ ਲੱਗਣਾ ਪਿਆ। ਉਸ ਰਾਤ ਸੌਣ ਤੋਂ ਠੀਕ ਪਹਿਲਾਂ ਕਾਲਿਨ ਨੇ ਸੋਚਿਆ, "ਕਲ੍ਹ ਮੈਂ ਸਾਰੇ ਵੱਡੇ ਝੂਟਿਆਂ ਦੀ ਸਵਾਰੀ ਕਰਣਾ ਚਾਹਵਾਂਗਾ ਤੇ ਲਾਇਨ 'ਚ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਨਹੀਂ।"

ਅਗਲੀ ਸਵੇਰ ਪਾਰਕ ਖੁੱਲਣ ਵੇਲੇ ਕਾੱਲਿਨ ਤੇ ਉਸਦਾ ਪਰਿਵਾਰ ਐਪਕਾੱਟ ਸੈਂਟਰ ਦੇ ਗੇਟ 'ਤੇ ਸਨ। ਪਾਰਕ ਖੁੱਲ੍ਹਦੇ ਹੀ ਡਿਜਨੀ ਦੇ ਸਟਾਫ਼ ਦੇ ਇਕ ਮੈਂਬਰ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਕੋਲ ਆ ਕੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਹ ਐਪਕਾੱਟ ਦੇ ਉਸ ਦਿਨ ਦਾ ਪਹਿਲਾ ਪਰਿਵਾਰ ਸੀ। ਬਤੌਰ ਪਹਿਲੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਵੀਆਈਪੀ ਸਟੇਟਸ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ, ਸਟਾਫ਼ ਦਾ ਇਕ ਮੈਂਬਰ ਪੂਰੇ ਵਕਤ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਰਿਹਾ ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਐਪਕਾੱਟ ਦੇ ਹਰ ਵੱਡੇ ਝੂਟੇ ਦਾ ਫ੍ਰੀ ਟਿਕਟ ਦਿਤਾ ਗਿਆ। ਕਾੱਲਿਨ ਨੇ ਜੋ ਚਾਇਆ ਸੀ, ਉਹ ਹੋ ਗਿਆ, ਬਲਕਿ ਉਸ ਨਾਲੋਂ ਵੀ ਬਹੁਤ ਜਿਆਦਾ।

ਸੈਂਕੜੇ ਪਰਿਵਾਰ ਉਸ ਸਵੇਰ ਐਪਕਾੱਟ ਸੈਂਟਰ 'ਚ ਦਾਖਲ ਹੋਣ ਦਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ। ਲੇਕਿਨ ਕਾਲਿਨ ਨੂੰ ਜ਼ਰਾ ਜਿਹਾ ਵੀ ਸ਼ੱਕ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿ ਉਸਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਬਤੌਰ ਪਹਿਲਾ ਪਰਿਵਾਰ