هار کے نهیں سی آاُںدی۔ پِںڈ وِّچ جیت نے کِسے نُوں وی ماڑھا بچن نهیں سی بولِآ۔ اُه همےساں مُسکرااُںدا رهِںدا سی۔ اُسدا گھر ساڈے گھر توں لگبھگ دس کُ گھر چھّڈ کے سی۔ سکُول وِّچ پڑھدِآں ساڈی ےاری پَے گای۔ ےاری وی ِانّی گُوڑھی کِ پِںڈ دے لوک اکسر آکھِآ کردے سن کِ تُهاڈا پتا نهیں لّگدا کِ تُسیں دوست هو جا بھرا۔

اُسدی کھُسهال جِںدگی وِّچ ِاّک تُپھان آيا, اَےسا تُپھان جِس نے جیت دیآں کھُسیآں دیآں کوٹھیآں تباه کر دِّتیآں, جیت دیآں ساریآں کھُسیآں واورولے واںگ اُّڈ پُّڈ گایآں۔

جیت دے پِتا دا دےهاںت هو گِآ سی جو کِ کِسے بِماری نال نهیں, بڑھی بےرهِمی نال کتل۔ کتل کرن والِآں جیت دے باپُو نُوں مار کے موٹر تے هی پھاها دے دِّتا تاں کِ ِاه لّگے جِوےں اُهنے کھُدکُسی کیتی هووے۔ پر اُس دے سِر وِّچ لّگیآں سّٹاں دے نِسان ِاه بِآن کردے سن کِ جیت دے باپُو دا کتل کیتا گِآ هَے۔

ِاس دُکھداای گھٹنا نے جیت نُوں جھںجوڑ کے رّکھ دِّتا۔ اُس دِن توں بااد جیت بڑا اُداس رهِن لّگا۔ اُه اکسر مےرے نال گّلھاں کردِآں کهِںدا سی کِ هُن اُس نُوں آپنا گھر سمسان لّگدا اے۔ اُسدا گھر جان نُوں جیا نا کردا۔ جیت آپنے ماتا-پِتا دا ِاکلَوتا پُّتر سی۔ پر اُس دی

ماں دا وتیرا هُن جیت نال بهُت ماڑھا سی۔ باپُو دے دےهاںت والی گھٹنا نے جیت نُوں ِاّک توڑ کے سُّٹ دِّتا سی۔ جیت دی هالت اُس پںچھی ورگی سی جِس نُوں پِںجرے وِّچ کَےد کر لِآ هووے تے کھان لای کُجھ نا هووے۔ جیت باپُو دی مَوت توں بااد پُوری ترھاں نال ٹُّٹ چُّکا سی۔

جیت دا باپُو وی بڑھا نےکدِل ِانسان سی۔ سارا پِںڈ جیت دے باپُو دی ِاّجت کردا سی۔ آپنے آپ وِّچ جیت دا باپُو ِاّک ساںتمای سمُںدر واںگ سی جو بِنھاں کِسے دی پرواه کیتے آپنے رَوا وِّچ جِںدگی جیا رِها سی۔ اُسدا سُبھاا اّت دا ٹھںڈا سی۔ مَےں آپنی جِںدگی وِّچ کدے وی کِسے نال اُسنُوں گالھی گلوچ کردے جاں لڑاای کردے نهیں سی دےکھِآ۔

جیت دا باپُو ِاّک آم جِها دِهاڑیدار سی۔ گھر وِّچ اّت دی گریبی سی۔ پر اُسنے گریبی دی چادر وِّچوں هی جِںدگی دے سُورج دیآں کِرنا نُوں تّکنا کیتا سی۔ چرن سِںگھ ِاماندار ِانّا سی کِ جےکر پِںڈ وِّچ اُه کِسے دے کںم تے جاںدا تاں گھر دے بِنھاں کِسے رُکاوٹ توں گھر دی جِںمےواری سَوںپ دِںدے سن۔

چےت مهینا پںدراں کُ دِن گِآ۔ چرن سِںگھ لںبی داهڑی والے سرداراں دے گھر مِستری نال کںم تے جاںدا سی۔ گھر تکڑا هون کرکے اُهناں نے کوٹھی پااُنی سی جِسدا کںم

تکریبن چھے مهینے چّلنا سی۔ پر کای وار جِںدگی سانُوں اجِهی ستھِتی وِّچ لِآ کے کھڑھا کر دِںدی هَے جِس وِّچ ِانسان بِلکُّل بےوّس هو جاںدا اے۔ چرن سِںگھ دی جِںدگی وِّچ ِاّک نواں موڑ آاُن لّگا۔ اُس دے نال دا کاما چھِںدا بهُت هی چلاک تے متلبی سی۔ اُه هَولی-هَولی چرن سِںگھ دے کریب آاُن لّگا۔ مهیناں ِاکّٹھے کںم کردے هون کرکے اُه دووےں آپس وِّچ گھُل مِل گاے۔ اُه دووےں کھںڈ کھیر هو گاے۔ چرن سِںگھ بھولا بںدا سی۔ اُس نے بِنھاں کِسے سوچ دے چھِںدے نال پّگ وٹا لای دووےں پّگ وّٹ بھرا بن گاے۔

چھِںدا وےکھن وِّچ اُّچا لںبا گّبھرُو سی۔ موٹیآں اّکھاں بھکھدا چِهرا اتے مُنّی داهڑی اُس دی چلاکی دی گواهی بھردیآں سن۔ پر کای وار انجانپُنے وِّچ آدمی تُںمے نُوں کھربُوجا سمجھ لَےںدا هَے پر کھان تے پتا لّگدا هَے کِ جِس نُوں مَےں مِّٹھا سمجھِآ اُه اںدروں بِلکُل جهِر نال بھرِآ هَے۔ اجِها هی بِلکُل چھِںدا سی۔ باهروں وےکھن والے نُوں اُه بِلکُل سِّدھا جاپدا سی پر اںدروں چھِںدا ِاّک جهِریلے سّپ واںگ سی جِسدی لپےٹ وِّچ جو وی آيا اُه سُّکا نا گِآ۔

چھِںدا تے چرن آپس وِّچ گھُل مِل چُّکے سن۔ چھِںدا آم هی چرن سِںگھ دے گھر آاُںدا جاںدا سی۔ کای وار سام

نُوں چھِںدے نے دارُو پی کے اُهناں دے گھر هی سَوں جانا, چھِںدا جِآداتر چرن سِںگھ دے گھر هی رهِںدا سی۔

سماں مست هاتھی دی ترھاں چّلدا گِآ۔ لگبھگ ِاّک مهینا هو گِآ سی۔ چھِںدا چرنے دے گھر هی رهِن لّگا۔ جےکر آپنے گھر جاںدا تاں گھںٹے ڈےڈھ گھںٹے بااد مُڑ آاُںدا۔ آںڈھ گُآںڈھ گّلھاں هون لّگ پایآں۔ چرن سِںگھ نُوں اُس دے کِسے سّجن نے بڑے پِآر نال سمجھايا کِ چھِںدے دے لّچھن ٹھیک نهیں, اُس توں پاسا وّٹ لَے۔ پر چرن سِںگھ نُوں ِاه نهیں سی پتا کِ اُه دُّدھ دی راکھی بِّلی بِٹھا بَےٹھا اے۔

چھِںدے نے چرن سِںگھ دی گھروالی دیپو تے ڈورے پااُنے سُرُو کر دِّتے۔ سِّٹا ِاه نِکلِآ کِ چرن سِںگھ دی بناای ِاّجت دی کوٹھی دے کِسے آپنے نے هی ٹويا پُّٹ کے نیںه وِّچ پانی پا دِّتا۔ پايا وی اُسنے جِس بارے کدے اُسنے سوچِآ تّک نهیں سی۔

پِںڈ دے کای لوکاں نے چرن نُوں سمجھايا پر چرن سی کِ بِنھاں کِسے سبُوت دے چھِںدے نُوں نکار نهیں سی سکدا۔ پر اُه هُن اُهناں دوواں دیآں هرکتاں سمجھن لّگ پِآ۔ جدوں چھِںدا گھر آ جاںدا تاں دیپو نے اُس واستے دُّدھ وِّچ پّتی پااُنی تے جےکر گھر وِّچ هور کوای کںم کرنا پَے جاںدا تاں دیپو سڑھ-مّچ جاںدی سی۔ چرن نُوں اُه دووےں هُن جهِر واںگ

لّگن لّگ پاے سن۔ جدوں اُه دووےں هّس هّس کے گّلھاں کردے تاں چرن سِںگھ دا جیا کردا کِ کهی نال دوواں دے ٹوٹے کر دےواں۔ پر اُه بےوّس سی۔ گھر وِّچ لڑھاای کلےس رهِن لّگ پِآ۔ کای وار تاں گھر وِّچ دو دو دِن تّک روٹی وی نا پّکدی۔

دیپو وی هُن ِاس کںجر کلےس توں بهُت دُکھی سی کِاُںک هُن اُسنُوں کےول چرن سِںگھ توں هی نهیں بلک آپنے پُّتر جیت دا وی ڈر سی جو کِ هُن جوان هو چُّکا سی۔

مںگلوار نُوں چرن سِںگھ نے لںبڑداراں دی پانی دی واری لااُنی سی پر گھر دی لڑھاای اُس نُوں اںدروں هی اںدر گھُن واںگ کھا رهی سی۔ اُه آپنے دُّکھاں دی پںڈ آکھر کِنّا کُ چِر آپنے سِر تے چّک کے تُرِآ پھِردا۔ سام نُوں پانی دی واری سی۔ اُسنُوں پتا نهیں کِاُں اّج ِاّک کھَوپھ جِها آ رِها سی۔ اُسدا دِل جور جور نال دھڑک رِها سی اَےں لّگ رِها سی جِوےں کِسے بھاری چیج نے اُس نُوں دبا لِآ هووے تے اُسدا ساه نا نِکل رِها هووے۔ اُسنے آپنے پُّتر نُوں ساری گّل دّسن دا پھَےسلاں کیتا۔

چرن بُوهے دے باهر ٹاهلی دی چھاوےں بَےٹھا سُورج وّل تّک رِها سی۔ اُسنے آپنے پُّتر جیت نُوں اواج دے کے گول گول گّل کرکے آپنے دُّکھاں دی پںڈ دی گںڈھ اُس اّگے کھول دِّتی۔

پر کِسے وی نام بارے دّسن توں اُسنے تھوڑا سںکوچ کیتا۔ کِاُںک اُه جاندا سی جےکر مَےں چھِںدے دیآں کالیآں کرتُوتاں بارے دّس دِّتا تاں ِاه آپنی جوانی دے جور تے چھِںدے نال لڑ نا پوے۔ ِاس کرکے چھِںدے بارے دّسن دی چرن سِںگھ دی جُرات نا هوای۔ جیت جِّد کرن لّگا کِ باپُو ساری گّل کھُّل کے دّسے تاں چرن سِںگھ نے بڑھے ٹھرںمے نال کِها کِ پُّترا تُوں پھِکر نا کر باکی گّلاں مَے کّلھ سوےرے تَےنُوں دّس دےواںگا۔ ِاه گّل سُن کے جیت آپنے کمرے وّل تُر گِآ تے چرن سِںگھ اُّتھے بَےٹھا گھڑیآں دیآں سُوایآں دی دَوڑ وےکھن لّگا۔

اُّدھر دیپو هُن چرن سِںگھ توں ِانّی دُکھی سی کِ اُسنے چھِںدے نال رل کے راه دے روڑے نُوں هٹااُن دی ےوجنا بناای۔ دیپو نے سوچِآ کِ اّج توں سُنهِرا مَوکا کدے نهیں مِلنا۔ اّج جدوں ِاه پانی تے جاوےگا تاں ِاس دی نبج کھڑھا دےواںگے۔ چرن سِںگھ سمےں انُسار سامی سّت وجے لںبڑداراں دے کھےت پهُںچ گِآ۔ لںبڑداراں دا سیری اُسدی چاه روٹی لَے کے مگر گِآ۔ اُسنے روٹی توں ناںه کر دِّتی اتے کِها کِ اّج پانی تھوڑھا اے تُوں گھرے جاںدا رهِ, مَےں آپ ساںبھ لواںگا۔ سیری پِںڈ آ گِآ۔

رات نُوں سماں آپنی چال چّلدا گِآ, گِآراں وجے پانی وّڈھ کے چرن سِںگھ موٹر دے کول کمرے دے لاگے باهر هی سَوں

گِآ۔ کِاُںک کھال وِّچ پانی گھّٹ سی ِاس کرکے کِتے گےڑھا مارنا چرن نے جرُوری نا سمجھِآ۔

رات نُوں جدوں باراں وّجے تاں ِاّک پاسے پَےراں دے کھڑھاک دی آواج آای, چرن سِںگھ آپنی مستی وِّچ سَوں رِها سی۔ ٹھںڈی هوا نے اُسنُوں اّج جِوےں تھاپڑ کے سُوا دِّتا هووے۔ اُسدے سِر وِّچ جور نال کُجھ وّجا۔ ِانّی جور نال وّجا کِ اُس دی پّگ تھّلے ڈِّگ پای۔

اّکھاں کھول کے دےکھِآ تاں چھِںدا اتے اُسدے چاچے دا مُںڈا کرما اتے دو هور مُںڈے جِنھاں نُوں رات دے هنےرے وِّچ اُه پچھان نا سکِآ۔

“چھِںدے تُوں" کهِںدِآں هی اُه جھّٹ مںجے توں اُّٹھِآ۔

پر اُسدے سِر وِّچ کرمے نے جور نال ِاّٹ ماری, جِس نال چرن بَوںدل گِآ۔ اُستوں پِّچھوں چھِںدے نے سّبل نال اُسدے سِر وِّچ اُنھاں چِر وار کیتے جِنھاں چِر اُس دے ساه نا نِکل گاے۔

چھِںدے تے اُسدے ساتھیآں نے مار کے چرن دے سِر تے اُسے ترھاں پّگ بنّھ کے ِاّک رّسے نال اُس نُوں پھاها دے دِّتا تاں کِ کِسے نُوں ِاه سّک نا هووے کِ چرن سِںگھ دا کتل کیتا جاں اُس نے کھُدکُسی کیتی۔

دِن چڑھِآ۔ لںبڑداراں دا سیری بِّلا سوےرے چاه لَے کے کھےت پُّجا تاں اُسدیآں اّکھاں ٹّڈیآں رهِ گایآں۔ اُه اُوےں هی پِںڈ وّل بھّجا تے آکے ساری کھبر لںبڑدار ساهب هوراں نُوں دّسی۔ هَولی-هَولی ِاه کھبر جںگل دی اّگ واںگ پھَےل گای کِ چرن سِںگھ نے کھُدکُسی کر لای اے۔

چرن سِںگھ دی لاس پِںڈ وِّچ لِآںدی گای۔ دُور نےڑھے دے رِستےداراں نُوں سُنےهے گھّلے گاے۔ سبھ رِستےدار پتا لّگدِآں هی چرن سِںگھ دے گھر آاُن لّگے۔ هر کِسے دا مُوںه اّڈِآ گِآ کِ ِاه کی بھانا واپر گِآ۔ دیپو لںبی پَے پَے کے رو رهی سی۔ پر لوک دِکھاوا کرن لای۔ کِاُںک اُه اںدروں بهُت کھُس سی۔ پر پِںڈ دے لوک اُس دے مگرمّچھی هںجھُوآں توں بھلی بھاںت جانُو سی۔

اُّدھر چھِںدا وی کاهلا پَے رِها سی کِ چھےتی توں چھےتی سںسکار کر دےایاے۔ پر پِںڈ دے سِآنے بںدِآں نے چھِںدے دی ِاّک ناں جان دِّتی۔

سارے رِستےدار آ چُّکے سن۔ جدوں نوااُن لّگے تاں سارے هَےران هو گاے کِ آه سِر وِّچ کی اے۔ چںگی ترھاں وےکھن توں بااد جںگیر بُڑھے نے آپنی داهڑی تے هّتھ پھےردِآں بڑھے ٹھرںمے نال آکھِآ "اَواے ِاه مرِآ نهیں کتل هويا اے"۔

سارے پاسے سنّاٹا چھا گِآ۔

سارے بجُرگ دی گّل سُن کے هّکے بّکے رهِ گاے۔ لوکاں دے مُوه اّڈے رهِ گاے

"هَےں کتل"۔

چھِںدے دیآں ساریآں اُمیداں تے پانی پَےںدا دِسِآ۔ کِسے نے ٹھانے ِاتلاه کر دِّتی۔ پُلِس دی جیپ کِسے 90 ورھے دے بُّڈھے واںگ جھُولدی هوای چرن سِںگھ دے گھر اّگے رُکی۔ تھانےدار تے نال دو چار نوےں بھرتی هواے سِپاهی جیپ وِّچوں اُّتر کے چرن سِںگھ دے گھر اںدر وڑھ گاے۔ تھانےدار لوکاں دی بھیڑ نُوں چیردا هويا سِّدھا لاس کول پهُںچِآ۔ پُلِس نے چںگی ترھاں لاس نُوں دےکھن توں بااد سارے گھر دا جاِاجا لِآ۔ پر گھر وِّچوں کی لّبھنا سی۔ پُلِس نے آپنی دهِست پااُن لای دو چار واری پِںڈ دی پںچاِات توں گواهی مںگی پر کِسے نُوں کُجھ وی پتا نهیں سی۔

سُورج کاپھی اُّچا هو چُّکِآ سی۔ گرمی وّدھ رهی سی پر پُلِس نے کِسے دی ِاّک ناں جان دِّتی۔ آکھر لںبڑداراں دی ٹرالی وِّچ پا کے لاس نُوں ٹھانے لِجايا گِآ۔ کاکا تے بّلُو جو چرن دے مِّتر سن نال گاے۔

ٹھانےدار دے مُوںه وّل وےکھ رهے بّلُو نُوں کاکے نے کِها کِ آ بُّچڑ تھانےدار کی چاهُںدا اے۔ ناں هنّے هُںدا نا بنّے۔ آکھر بّلُو نے تھانےدار نُوں پُّچھِآ جناب آپ دی کارواای پُوری هو

گای هووے تاں اسیں چرن نُوں لَے جاایاے۔ ٹھانےدار نے بڑے لهِجے وِّچ کِها “اجے نهیں"

 

پھِر چاه دا کّپ رّکھ ٹھانےدار نے آواج ماری اَواے "جّگے”-

جّگی            -               هاںجی جناب

ٹھانےدار - ِاهنا دی لاس هسپتال لِجا کے مورچری کروااَو تے ِاهنا دے بِآن درج کرو۔

جّگی            -                  جی جناب

هُکم سُن کے جّگی نے کاکے نُوں ٹرَےکٹر ٹرالی سرکاری هسپتال لِجان لای کِها۔ کاکے نے ٹرَےکٹر نُوں سٹارٹ کیتا تے هسپتال پهُںچ گاے۔ آکھر پوسٹمارٹم هويا۔ کےس درج کیتا گِآ کِ انپچھاتے بںدے چرن سِںگھ دا کتل کر گاے نے۔

پِںڈ لِآ کے لاس نُوں 7 وجے تّک سںسکار کر دِّتا گِآ۔ جیت هُن سُنّ جِها هو گِآ سی۔ اُسنُوں سمجھ نهیں سی آ رِها کی کرے۔

آکھر چرن سِںگھ دا بھوگ پَے گِآ۔ پر کتل کرن والِآں دا کوای تھهُ پتا نهیں سی۔ جیت دے نانکِآں نے

جِںمےواری دی پّگ جیت دے سِر تے رّکھ دِّتی۔ جیت هُن اکسر اُداس رهِن لّگا۔

سماں بیتدا گِآ۔ کریب چھے مهینے هو گاے سن۔ چرن سِںگھ نُوں پُورے هواے۔ چھِںدا هُن پھِر دیپو نُوں مِلن لای اکسر اُهناں دے گھر آاُںدا۔ پر جیت نُوں نهیں سی پتا کِ جِس ماں نُوں اُه رّب واںگ پُوجدا اے اُهی اُسدی ِاّجت نُوں تار تار کر رهی اے۔

جیت نُوں آپنی ماں اُّپر سّک هون لّگا, اُسنے آپنی ماں دیآں هرکتاں نُوں نوٹ کرنا سُرُو کر دِّتا۔

آکھِر ِاّک دِن رات نُوں چھِںدے نے دیپو نُوں مِلن لای سّدِآ۔ جِسدا سُنےها دیپو دی گُآںڈھن کرتاری نے دِّتا۔ دیپو نے ساری وِاُںت انُسار پِںڈ توں دُور ِاّک کھےت کول مِلن لای وِاُںت بناای۔ ِاسدی بھِنک جیت نُوں وی لّگ گای۔ ِاس لای اُسنے دوواں نُوں رںگے هّتھی پھڑھن دی چال چّلی۔

رات نُوں باهر جان لای کوای بهانا نهیں سی سُّجھ رِها۔ آنے-بهانے اُه جیت نُوں باهر بھےجنا چاهُںدی سی۔ پر جیت نے پهِلاں هی اّگا وّل لِآ۔ سام نُوں گھر آاُںدے هی دیپو نُوں جیت آکھن لّگا۔

جیت- ماں اّج مےرے دوست روی دے گھر جگراتا اے, مَےں اّج اَودھر جانا۔

دیپو - پر پُّتر پهِلاں تاں تُوں دّسِآ نی۔

جیت- مَےنُوں وی هُن ای پتا لّگا۔

دیپو - چلِآ تاں جا پر چھےتی واپس آ جاویں۔

دیپو دیآں چارو اُںگلاں گھيو چ سی۔ جو اُه چاهُںدی سی, آکھر اُهی هويا, اُه اںدروں بهُت کھُس سی۔ پر جیت وی سبھ جاندا سی۔ سام نُوں روٹی کھا کے جیت گھروں چلِآ گِآ۔ مِّتھے سمےں تے دیپو وی چھِںدے نُوں مِلن لای گھروں نِکل پای۔ اُسنے سوچِآ کِ اّج چھِںدے نال گّل کر هی لَےنی آ کِ جاں مَےنُوں لَے کے کِتے بھّج چّل, نهیں تاں جیت دا کوای هیلا کر۔

آکھر اُه ِاس جگھا تے پهُںچ گای۔ چھِںدا پهِلاں هی پهُںچ چُّکا سی۔ اُسنے چھِںدے نال کُجھ گّلاں کیتیآں تے دووےں موٹر والے کمرے اںدر جان لّگے۔ چھِںدے نے موٹر دے کمرے دا درواجا کھولِآ هی سی کِ چھِںدے دے سِر وِّچ ڈاںگ وّجی۔ جدوں اُسنے پِّچھے مُڑ کے دےکھِآ تاں جیت کھڑھا سی۔ جیت نے نال دی نال ِاّک هور وار کیتا تے چھِںدا تھّلے ڈِّگ پِآ۔

دیپو نُوں هُن کُّجھ نهیں سی سُجھ رِها۔ اُه کاهلی کاهلی آپنے گھر آ گای۔

جیت نے سوچِآ چھِںدا مر گِآ اے۔ ِاسے کرکے جیت چُّپچاپ گھر آ گِآ۔

گھر آ کے دےکھِآ تاں اُسدی ماں ِاّک نُکرے کھڑی کںب رهی سی۔ جیت نے ڈاںگ اُس وّل مارن لای کھِّچی تاں دیپو جیت دے پَےریں ڈِّگ کے ترلے کرن لّگی کِ ِاس وِّچ مےرا کوای هّتھ نهیں۔ چھِںدا اُسنُوں دھمکیآں دِںدا اے کِ جے مےرے نال ےاری توڑی تاں مَےں تَےنُوں جانو مار دِآںگا۔ جیت نُوں ترس آ گِآ تے اُه چُّپچاپ گےٹ بںد کرکے آپنے کمرے اںدر چلا گِآ۔

رات نُوں کریب سماں 2 وّج چُّکے سن۔ جیت دے کمرے دا بُوها کھُّلا تے ِاّکدم چیک دی آواج آای۔ دِن چڑھدے سار پِںڈ وِّچ رَولا پَے گِآ کِ رات چرن سِںگھ دے گھر چوراں نے چوری کیتی تے جیت نُوں مار کِ سُّٹ گاے نے۔ مَےں سبھ کُّجھ اّکھیں دےکھِآ کِ چرن دا مُںڈا جیت هّسدِآں واںگ لاس بنِآ پِآ سی۔

پُلِس دے آدےساں انُسار لاس نُوں تھانے لِجايا گِآ۔ تھانےدار بِسن سِںگھ جو کِ مَوکے دا اپھسر سی بڑا هی سُلجھِآ بںدا سی۔ اُسنے کای کتل مُلجماں توں منوااے سن۔ پوڑچھان هوای تے مورچری کر لاس نُوں سسکار لای پِںڈ والِآں دے هوالے کر دِّتا۔ کےس دی پھاایل تِآر هوای۔ لوک هَےران سن کِ چھے مهینے پهِلاں باپ دا کتل هُن پُّت دا۔ ِاه تاں کوای پُرانی دُسمنی کّڈھ رِها هَے۔

لّکھاں کوسِساں کرن دے باوجُود پُلِس دے هّتھ کوای کھاس سبُوت نا لّگا۔ کارواای چلدی رهی۔ تھانےدار بِسن سِںگھ تے کای هور ِالاکے دے تھانےداراں بڑا جور لايا پر سبھ کوسِساں ناکام سن۔ آکھر تھانےدار بِسن سِںگھ دی بدلی هو گای۔

ِاسدی جگھاں تے تھانےدار لولین کَور سی جو کِ اّت دی بهادر تے نِڈر کُڑی سی۔ اُسنُوں ِاه کےس سَوںپِآں گِآ۔ لولین نے مُّڈھ توں سبھ گھوکھنا سُرُو کر دِّتا پر سبھ ناکام۔ آکھر دُپهِر ِاّک وجے چاه پیںدے پیںدے کےس دی گّل چّل رهی سی تاں سِپاهی جّگی نے دّسِآ کِ "مَےڈم دےکھو رّب دا بھانا۔ دُسمناں نے چھے مهینے پهِلاں ِاس دے پيو چرن سِںگھ دا کتل کیتا تے هُن ِاسدا" مَےڈم نُوں پتی نهیں کی هويا۔ چاه چھّڈی تے گّڈی کّڈھ کے سِّدھا جیت سِںگھ دے گھر چلی گای۔ نال دے دو نوےں بھرتی هواے سِپاهی گاے۔ جیت دے گھر جا کے مَےڈم نے سِّدھا اُهناں دے کمرِآں نُوں دھِآن نال دےکھِآ تے پھِر دیپو نُوں باهر بُلايا۔ اپھسراں نُوں دےکھ دیپو گھبرا گای۔ مَےڈم نُوں دیپو دے هاو بھاو دِس رهے سن۔

اُس نے بڑھے ٹھرمے نال مَےڈم نُوں بَےٹھن لای کِها تے چاهپانی پُّچھن لّگی۔ لولین نے کِها کِ مَےں تُهاڈے توں کُجھ سوال پُّچھنے نے۔ مَےنُوں پتا هَے کِ تُسیں دُکھی هو کِاُںک ِاهناں

چھے مهینِآں وِّچ تُسیں آپنا سبھ کُجھ گوا لِآ هَے پهِلاں پتی تے هُن پُّت۔

سُنکے دیپو دا چِهرا لال هو گِآ۔ دیپو نُوں اںدروں اںدری ڈر لّگ رِها سی۔

لولین - تُسیں گھبرااَو نا۔ هَوںسلا رّکھو۔

دیپو چھےتی هی نال اںدروں چار کُرسیآں لَے کے آای۔ تِنّاں اپھسراں لای تے ِاّک آپنے لای۔ پھِر بَےٹھ کے آپس وِّچ گّلھاں کرن لّگے۔

لولین- کِنّی اُمر سی تُهاڈے بّچے دی۔

دیپو- جی 20 سال۔

لولین- جِس دِن اُس دا کتل هويا تُسیں کِّتھے سی?

دیپو- جی مَےں مَےں سُّتی پای سی۔

لولین- تُسیں کدوں دےکھِآ سی۔

دیپو- جی سوےرے جدوں مَےں چاه لَے کے گای تاں مےرا پُّت...................

کهِکے دیپو رون لّگی۔ لولین نے دیپو نُوں چُّپ کرايا تے سِپاهی نُوں بِآن لِکھن لای کِها۔

مَےڈم لولین پھِر گھر دا مُآِانا کرن لّگی۔ دیپو چُّپ کرکے اُسدے پِّچھے پِّچھے تُر رهی سی۔ آکھِر لولین نے

سِپاهی نُوں گّڈی موڑن لای کِها, تے دیپو نُوں هَوںسلا دے کے تُرن لّگی۔ گلی وِّچ جا کے مَےڈم اچانک واپِس مُڑی تاں دےکھِآ دیپو دے چِهرے تے اجیب چمک سی, کِاُںک مَےڈم سِرپھ دیپو نُوں دےکھن لای نهیں سی مُڑی, اُسنُوں کُجھ لّبھ گِآ سی جِس کرکے اُه واپِس مُڑی۔ گّڈی هٹکورے لَےںدی تھانے آ پهُںچی۔ آاُںدِآں هی مَےڈم لولین نے بَےٹھ کے چاه دا کّپ پیتا تے کُرسی تے ڈھےری هو گای۔

مَےں وی کُجھ سمےں بااد تھانے پهُںچ گِآ کِاُںک جیت دا دوست هون دے ناتے مےرے بِآن وی پُلِس نے درج کیتے۔ سارا کُجھ ساپھ ساپھ مَےں دّس دِّتا۔ مَےنُوں مَےڈم نے گھر جان لای کِها۔ مَےں تِنّ وجے دے کریب گھر پهُںچ گِآ۔

آکھر چھوٹی سُوای چار تے پهُںچ گای تے چار وّجن دا الارم چّلِآ۔

مَےڈم نے سِپاهیآں نُوں هُکم کیتا کِ جیت دی ماں نُوں گرِپھتار کرکے ٹھانے پےس کرو اتے چھِںدے تے نجر رّکھو۔

دیپو نُوں ٹھانے لِآںدا گِآ۔ مَےڈم نے دیپو نُوں پُّچھِآ کِ هُن دّسنا کِ چھِّتر کھا کے۔

دیپو - مَےں سمجھی نی۔

لولین - سمجھا دِنّے آ۔ سبر رّکھ۔

لولین نے هُکم کیتا کِ ِاس دی سےوا کیتی جاوے۔ دو لےڈیج اپھسراں نے دیپو نُوں هوالاتاں وِّچ لِجا کے پٹے لااے پر اُه نا منّی۔ آکھِر ڈےڈھ گھںٹے دی تسّدد توں بااد اُسنے کبُول کر لِآ کِ اُسدے پتی اتے پُّتر دا کتل اُسنے آپنے پرےمی چھِںدے نال رل کے کیتا اے۔ چھِںدا کھےت پانی لا رِها سی۔ پُلِس دی گّڈی آاُںدی دےکھ چھِںدا بھّجن لّگا پر پُلِس دے جواناں نے اُسنُوں گرِپھتار کر لِآ تے اُسدے بِآناں تے اُسدے چاچے دے مُںڈے کرمے اتے دو هور پِںڈ دے بںدِآں نُوں گرِپھتار کیتا گِآ تے سبھ سّچ دّسن لای کِها گِآ۔ سارِآں نے آپنا گُناه کبُول لِآ۔ پر چھِںدے نے دّسِآ کِ جیت دے کتل وِّچ مےرا کوای هّتھ نهیں۔ پھِر دیپو تے سکھتی ودھا کے پُّچھِآ تاں اُسنے سبھ سّچ دّس دِّتا۔

مَےنُوں جيوں هی پتا لّگا کِ جیت اتے اُسدے کاتل پھڑھے گاے نے تاں مَےں پھَورن تھانے پهُںچ گِآ۔ مَےں لولین مَےڈم نُوں مِلِآ تے کاتلاں بارے پُّچھِآ:-

مَےں - مَےڈم کاتل کِّتھے نے

لولین - تُسیں آپ هی دےکھ لوو۔

هوالات وّل ِاسارا کردے هواے مَےڈم نے کِها, مےرے پَےراں هےٹھوں جمین کھِسک گای کِ چاچی دیپو۔

لولین - جی۔ تُسیں هَےران ناں هووو۔

مَےں - پر ِاه سبھ کِوےں۔

لولین - مَےں وی بڑا جور لايا, پر کُجھ هّتھ نهیں سی لّگ رِها۔ آکھِر پھِر مَےں دیپو دے بِآن لَےن لای ِاهناں دے گھر پهُںچی۔ جدوں مَےں بَےٹھن لای کِها تاں دیپو جھّٹ کُرسیآں چّک لِآای۔ تُسیں آپ سوچو جِسدے هِردے نُوں پتی تے پُّت دے مرن دی سّٹ هووے اُهنُوں کُرسیآں کِّتھے سُجھدیآں نے۔ پھِر مَےں جدوں واپِس آاُن لّگِآں دےکھِآ کِ دیپو دے چِهرے تے مُسکراهٹ سی تے نلکے دی هّتھی نُوں کھُون تے وال چِںبڑے هواے سی۔ جو کِ ِاه ساپھ کرنا بھُّل گاے سی۔ دیپو توں ساری پُّچھ گِّچھ کیتی گای تے ِاسنے منِّآ کِ جےکر ِاسدا پُّتر جِاُںدا رِها تاں اُسدے پِآر نُوں کدی سِرے نهیں چڑھن دےوےگا۔ دیپو نے پھِر نلکے دی هّتھی کّڈھی تے سُّتے هواے جیت دے سِر وِّچ ماری۔ جِس کارن جیت دی مَوت هو گای۔

دّسدِآں هی مَےڈم لولین دیآں اّکھاں وِّچ پانی آ گِآ۔

مَےں - مَےڈم تُسیں رو کِاُں رهے هو?

لولین - کرِسن جی جیت مےرے بچپن دا کلاس ساتھی سی۔ دسویں تّک اسیں ِاکّٹھے پڑھے سی۔ پھِر مَےں اّگے دی پڑھاای لای آپنے نانکے چلی گای تے پھِر ساڈا کدے مِلاپ نهیں هويا۔ پر مَےنُوں جدوں پتا لّگا کِ جیت دا کتل هو

گِآ اے تاں مَےں آپنی بدلی ِاّتھے کروا کے کاتلاں نُوں لّبھ کے سکھت توں سکھت سجا دِوااُن دا پرن کیتا۔

مَےڈم هُن بِلکُل آپے توں باهر هو گاے سن۔ اُهناں دے اّکھاں دے هںجھُو ساپھ بِآن کر رهے سن کِ جیت نال اُهناں دا کِنّا پِآر سی۔

آکھر مُلجماں نُوں ادالت وِّچ پےس کیتا گِآ تے دیپو نُوں اُمر بھر لای تے چھِںدے تے اُس دے چاچے دے مُںڈے کرمے نُوں 20-20 سال دی سجا سُناای گای۔

کای وار اسیں پِآر وِّچ اَےنے انّے هو جاںدے هاں, جِس وِّچ اسیں آپنے اںدرُونی رِستِآں نُوں بھُّل کے سِرپھ باهری جِسمی بھُّکھ لای وّڈے وّڈے رِستے تباه کر لَےںدے هاں۔ پِآر کوای جِسمانی تاکت نهیں پِآر تے رُوهاں دا اے۔ بھاوےں اُه نےڑے, بھاوےں دُور۔ دیپو چھِںدے دے پِآر وِّچ انّی هو کے آپنے پرِوار دی آپ کاتل بن بَےٹھی, جدک لولین دے پِآر نے سّچ کر دِّتا کِ پِآر دُور جاں نےڑے رهِ کے نهیں بلک دِلاں دی نےڑتا ودھا کے کیتا جاںدا هَے۔