ਵਕਤ ਦੀ ਲਾਸ਼

ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਪੱਤਝੜ ਦੇ ਆਖ਼ਰੀ ਦਿਨ

ਬੁੱਕਲ 'ਚ ਸਾਂਭ ਲਏ ਸਨ,

ਤੇ ਹੁਣ ਜੇ ਇਹ ਬਸੰਤ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਦੇ ਵੀ ਹਨ

ਤਾਂ ਜਿਵੇਂ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦੇ ਸਾਹ ਟੁੱਟਦੇ ਹੋਣ...

ਜਿਵੇਂ ਅਮਲੀ ਤ੍ਰੋਟਿਆ ਗਿਆ ਹੋਵੇ -

 

ਤੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਗੁਆਂਢ

ਜਿਹੜੇ ਸ਼ੈਤਾਨ ਸਿਰ ਫਿਰੇ ਛੋਕਰੇ

ਇਤਿਹਾਸ ਦੀਆਂ ਕੰਧਾਂ ਉੱਤੇ

ਕੁਝ ਲਿਖਣ ਵਿੱਚ ਮਸਰੂਫ਼ ਹਨ

ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਵਿਹੁ ਜਾਪਦੇ ਹਨ

 

ਜਿਵੇਂ ਕੋਈ ਬਾਰਵੇਂ ਸਾਲ ਵਿੱਚ

ਰਿਸ਼ੀ ਦੀ ਤਾੜੀ ਭੰਗ ਕਰ ਦਏ

ਜਿਵੇਂ ਸੁਹਾਗ ਦੀ ਸੇਜ 'ਤੇ ਮਹਿਮਾਨ ਸੌਂ ਜਾਣ

 

ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਕੋਲ ਉਸ ਦਾ ਦਿੱਤਾ ਬਹੁਤ ਕੁੱਝ ਹੈ

ਇਹ ਡਿਗਰੀਆਂ ਦੇ ਫੱਟੇ ਤੇ ਸੌਂ ਸਕਦੇ ਹਨ

ਤੇ ਅਲੰਕਾਰਾਂ ਦੇ ਓਵਰਕੋਟ ਪਹਿਨਦੇ ਹਨ

ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਅਰਥ ਸਿਫ਼ਾਰਸ਼ ਹਨ

ਕੈਦ ਨੂੰ ਉਹ ਕੋਕੇ ਕੋਲੇ ਵਾਂਗ ਪੀਂਦੇ ਹਨ

ਤੇ ਹਰ ਅੱਜ ਨੂੰ ਕੱਲ ਵਿੱਚ ਬਦਲ ਕੇ ਖੁਸ਼ ਹੁੰਦੇ ਹਨ

ਇਹ ਰਾਤ ਨੂੰ ਸੌਣ ਲੱਗੇ

ਪਜਾਮਿਆਂ ਸਲਵਾਰਾਂ ਦੀਆਂ ਗੰਢਾਂ ਟੋਹ ਕੇ ਸੌਂਦੇ ਹਨ

ਤੇ ਸਵੇਰ ਨੂੰ ਜਦ ਇਹ ਉੱਠਦੇ ਹਨ

ਤਾਂ ਬੱਕਰੀ ਵਾਂਗ ਨਿਢਾਲ

ਜਿਵੇਂ ਵਕਤ ਦੀ ਲਾਸ਼ ਮੁਸ਼ਕ ਗਈ ਹੋਵੇ

ਜਿਵੇਂ ਦਹੀਂ ਬੁੱਸ ਗਿਆ ਹੋਵੇ,