ਸੰਕਲਪ
ਚਾਂਦਨੀ ਮੈਥੋਂ ਬੜਾ ਪ੍ਰਹੇਜ਼ ਕਰਦੀ ਹੈ
ਖੁਦ ਕਮਾਈ ਰਾਤ ਸਾਹਵੇਂ ਹੋਣ ਦੀ
ਜੁਰਅਤ ਮੈਂ ਕਰ ਸਕਦਾ ਨਹੀਂ
ਰੋਜ਼ ਮੇਰੀ ਓੜ੍ਹਨੀ ਵਿੱਚ
ਛੇਕ ਵੱਧ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਇੱਕ।
ਭਾਵੇਂ ਕਿਰਨਾਂ ਦੀ ਕਚਹਿਰੀ
ਹਾਲੇ ਮੇਰੀ ਗੱਲ ਤਕ ਵੀ ਤੁਰੀ ਨਹੀਂ
ਸ਼ਾਮ ਦਾ ਤੇ ਆਪਣੇ ਪਿੰਡ ਦਾ ਜਦ ਵੀ
ਗ਼ਮ ਸਾਂਝਾ ਹੋਣ ਦੀ ਗੱਲ ਸੋਚਦਾ ਹਾਂ
ਖੁੱਲ੍ਹ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ ਜਿਵੇਂ
ਮੈਂ ਜੋ ਵੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਪਲ ਬਚਾਇਆ ਹੈ
ਉਹਦੇ ਹਰ ਹੱਕ ਲਈ ਵਿਦਰੋਹ ਕਰਾਂਗਾ
ਮੈਂ ਨਿੱਤ ਮਨਸੂਰ ਨਹੀਂ ਬਣਨਾ
ਮੈਂ ਸੂਲੀ ਨਹੀਂ ਚੜ੍ਹਾਂਗਾ
ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਸ਼ਾਂਤ ਸੀਮਾ ਵਿੱਚ
ਖੌਰੂ ਪਾ ਦਿਆਂਗਾ
ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਲੀਕ ਨੂੰ
ਪੌਣਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਉਲਝਾ ਦਿਆਂਗਾ
***
