ਰਾਤ ਨੂੰ

ਉਦਾਸ ਬਾਜਰਾ ਸਿਰ ਸੁੱਟੀ ਖੜ੍ਹਾ ਹੈ

ਤਾਰੇ ਵੀ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ

ਰਾਤ ਨੂੰ ਕੀ ਹੋਇਆ ਹੈ...

 

ਐ ਰਾਤ ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਲਈ ਉਦਾਸ ਨਾ ਹੋ

ਤੂੰ ਮੇਰੀ ਦੇਣਦਾਰ ਨਹੀਂ

ਰਹਿਣ ਦੇ ਇੰਝ ਨਾ ਸੋਚ

ਉਗਾਲੀ ਕਰਦੇ ਪਸ਼ੂ ਕਿੰਨੇ ਚੁੱਪ ਹਨ

ਤੇ, ਪਿੰਡ ਦੀ ਨਿੱਘੀ ਫ਼ਿਜ਼ਾ ਕਿੰਨੀ ਸ਼ਾਂਤ ਹੈ

 

ਰਹਿਣ ਦੇ ਤੂੰ ਇੰਜੇ ਨਾ ਸੋਚ, ਰਾਤ, ਤੂੰ ਮੇਰੀਆਂ ਅੱਖਾਂ 'ਚ ਤੱਕ

ਇਹਨਾਂ ਉਸ ਬਾਂਕੇ ਯਾਰ ਨੂੰ ਹੁਣ ਕਦੀ ਨਹੀਂ ਤੱਕਣਾ

ਜਿਦ੍ਹੀ ਅੱਜ ਅਖ਼ਬਾਰਾਂ ਨੇ ਗੱਲ ਕੀਤੀ ਹੈ...

 

ਰਾਤ ! ਤੇਰਾ ਓਦਣ ਦਾ ਉਹ ਰੌਂਅ ਕਿੱਥੇ ਹੈ ?

ਜਦ ਉਹ ਪਹਾੜੀ ਚੋਅ ਦੇ ਪਾਣੀ ਵਾਂਗ

ਕਾਹਲਾ ਕਾਹਲਾ ਆਇਆ ਸੀ

ਚੰਨ ਦੀ ਲੋਏ ਪਹਿਲਾਂ ਅਸੀਂ ਪੜ੍ਹੇ

ਫਿਰ ਚੋਰਾਂ ਵਾਂਗ ਬਹਿਸ ਕੀਤੀ

ਤੇ ਫਿਰ ਝਗੜ ਪਏ ਸਾਂ,

 

ਰਾਤ ਤੂੰ ਉਦੋਂ ਤਾਂ ਖੁਸ਼ ਸੈਂ,

ਜਦ ਅਸੀਂ ਲੜਦੇ ਸਾਂ

ਤੂੰ ਹੁਣ ਕਿਉਂ ਉਦਾਸ ਏਂ

ਜਦ ਅਸੀਂ ਵਿੱਛੜ ਗਏ ਹਾਂ...

 

ਰਾਤ ਤੈਨੂੰ ਤੁਰ ਗਏ ਦੀ ਸੌਂਹ

ਤੇਰਾ ਇਹ ਬਣਦਾ ਨਹੀਂ