12
ਕੰਧਾਂ ਉੱਤੇ ਵਿੰਗ ਤੜਿੰਗੀਆਂ ਤੱਕੀਆਂ ਕੁਝ ਲਕੀਰਾਂ।
ਸੋਚ ਮੇਰੀ ਨੇ ਕੱਢ ਲਈਆਂ ਨੇ ਵਿੱਚੋਂ ਕਈ ਤਸਵੀਰਾਂ।
ਠਾਠਾਂ ਵਾਂਗ ਸਮੁੰਦਰ ਮਾਰੋ, ਵੱਸੋਂ ਵਾਂਗਰ ਸ਼ਾਹਾਂ,
ਦਿਲ ਦਰਿਆਵਾਂ ਵਾਂਗਰ ਰੱਖੋ, ਸੋਚਾਂ ਵਾਂਗ ਫਕੀਰਾਂ।
ਬੱਦਲ ਤੇਰੀ ਪੈਲੀ ਛੱਡ ਕੇ, ਜਾ ਵਰ੍ਹਦੇ ਨੇ ਅੱਗੇ,
ਮੁੜ ਕੇ ਇੰਜ ਕਦੇ ਨਾ ਹੋਵੇ, ਸੋਚ ਕੋਈ ਤਦਬੀਰਾਂ।
ਦੋ ਗਜ਼ ਕੱਪੜਾ ਲੈ ਕੇ ਜਿਹੜਾ ਢੱਕ ਨਈਂ ਸਕਦਾ ਜੁੱਸਾ,
ਸ਼ਰਮ ਨਈਂ ਆਉਂਦੀ ਉਹਦੇ ਕੋਲੋਂ ਪੁੱਛਣਾ ਏਂ ਤਕਦੀਰਾਂ।
ਲੱਖ ਗੁਣਾ ਏਂ ਚੰਗਾ ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੇ ਘਰ ਦਾ 'ਨ੍ਹੇਰਾ,
ਚਾਨਣ ਦੇ ਵਿੱਚ ਕਿਉਂ ਨਲਵਾਵਾਂ ਆਪਣੇ ਗਲ ਦੀਆਂ ਲੀਰਾਂ।
ਕਦਮ ਕਦਮ 'ਤੇ ਘਰ ਦੀਆਂ ਲੋੜਾਂ ਮੇਰੀ ਨੀਯਤ ਬਦਲੀ,
ਮੋੜ ਮੋੜ ਕੇ ਸੱਚ ਨੂੰ ਪਾਈਆਂ, 'ਬਾਬਾ' ਮੈਂ ਜ਼ੰਜੀਰਾਂ।
-0-
