22
ਆਪਣੀ ਰਾਮ-ਕਹਾਣੀ ਦੱਸੀ, ਦਿਲ ਪਰਚਾਏ ਲੋਕਾਂ ਦੇ।
ਮੇਰੇ ਨਾਲੋਂ ਰਾਤ ਏ ਚੰਗੀ, ਨਸੀਬ ਲੁਕਾਏ ਲੋਕਾਂ ਦੇ।
ਆਪਣੇ ਘਰ ਨੂੰ ਇੱਕ ਕਲੀ ਦੀ ਕੂਚੀ ਫੇਰ ਨਈਂ ਸਕਿਆ ਮੈਂ,
ਕਿਹੜੀ ਗਰਜ਼ ਦੀ ਖਾਤਰ ਦੱਸਾਂ ਘਰ ਲਿਸ਼ਕਾਏ ਲੋਕਾਂ ਦੇ।
ਇੰਜ ਲਗਦਾ ਏ ਮੇਰੇ ਕੋਲੋਂ ਗੱਲ ਕੋਈ, ਸੱਚੀ ਹੋ ਗਈ ਏ,
ਤਾਹੀਓਂ ਕਰਨ ਸਵਾਗਤ ਮੇਰਾ ਪੱਥਰ ਆਏ ਲੋਕਾਂ ਦੇ।
ਇੱਕ ਦੇ ਵਿਹੜੇ ਆਪਣਾ ਖੇਡੇ, 'ਪਰਜਾ' ‘ਪਰਜਾ' ਕਹਿੰਦੀ ਏ,
ਇੱਕ ਵਿਚਾਰੀ ਦਿਲ ਪਰਚਾਏ ਬਾਲ ਖਿਡਾਏ ਲੋਕਾਂ ਦੇ।
ਵੀਰਾਂ ਦੇ ਵੱਲ ਹੋ ਕੇ ਸਾਹਿਬਾਂ, ਭੈੜ ਤੇ ਕੋਈ ਕੀਤਾ ਨਈਂ,
ਵਿੱਚ ਹਨੇਰੇ ਲੁਕ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਅਕਸਰ ਸਾਏ ਲੋਕਾਂ ਦੇ।
ਉਹਦੀ ਹਿੱਕ 'ਚੋਂ ਫੁੱਟ ਨਈਂ ਸਕਦਾ, ਸੂਰਜ ਕਦੇ ਤਰੱਕੀ ਦਾ,
ਲੱਥੇ ਲੀੜੇ ਪਾ ਕੇ ਜਿਹੜਾ ਰਾਜ਼ੀ ਹੋ ਜਾਏ ਲੋਕਾਂ ਦੇ।
ਉਹਨੂੰ ਕਹਿਣ ਦੀ ਲੋੜ ਨਈਂ 'ਬਾਬਾ' ਹੱਥ ਪਵਾਈਂ ਮੇਰੇ ਨਾਲ,
ਇਸ ਧਰਤੀ 'ਤੇ ਜਿਹੜਾ ਬੰਦਾ, ਭਾਰ ਵੰਡਾਏ ਲੋਕਾਂ ਦੇ।
-0-
