kachee kandh noo dhurrakoo e
haalee badal varhiaa naheen
te aise daaboo kadaraankeemataan vaale marad pradhaan samaaj de khilaaf jhanddaa baradaaree karadee hoee, auh hokaa dindee hai
sir chuk ke dhamaalaan paaeee
jhukiaan noo kauan puchhadaa
aa chuk ke shateer vakhaaeee
nee zaat dee koharr kiralee
taahiraa ne ih saaraa kalaam pooree shidat naal aapaneean handtaaeean te ttek rakh ke sirajiaa hai| us ne, aapanee soch te likhat ch koee dooree naa rahaven, eis noo yakeenee banaaun lee aapane aap noo sheesaa banaa dhariaa, jis vichon pooraa sach inabin nazar aave te khushaboo vaang fijaa vich chufere fail jaave| uh kahindee hai
sheesaa te naheen mere varagaa ho sakadaa
ese lee main sheese varagee ho gee aan
nasareen anjum bhattee dee vel te amritaa preetam dee vel parrhadiaan ih chitte din vaang saaf ho jaandaa hai ki uh panjaabee ch meel pathar ho nibarreean shaaeiraavaan ton kis kadar mutaasir hai te uhanaan ton baittan pakarr, agale parraa de safar lee ttur pee hai| par taahiraa, aapane andaralee karravaahatt te kookakook ke sach bolan dee lorr te aadat ton naa vaakif naheen| uh kahindee hai
vingeean sidheean leekaan maaree jaanee aan
kaagaz ute cheekaan maaree jaanee aan