ਹਨ ਤੇ ਅੰਤ ਨੂੰ ਜ਼ਹਿਰ ਵਾਂਗ ਕੌੜੇ ਹਨ। ੨. ਸਤਿਗੁਰੂ ਜੀ ਕਥਨ ਕਰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਹੇ ਪਿਆਰਿਓ ! ਉਸ ਪ੍ਰਭੂ ਦੀ ਸ਼ਰਨੀ ਪਵੋ, ਜਿਸ ਕਰਕੇ (ਤੁਹਾਡੀ) ਇਹ ਮੈਂ ਮੇਰੀ ਨਾਸ ਹੋ ਜਾਵੇ ॥੧॥

ਪਉੜੀ ॥

(੧) ਰੇ ਮਨ ਬਿਨੁ ਹਰਿ ਜਹ ਰਚਹੁ ਤਹ ਤਹ

ਬੰਧਨ ਪਾਹਿ॥ (੨) ਜਿਹ ਬਿਧਿ ਕਤਹੂ ਨ

ਛੂਟੀਐ ਸਾਕਤ ਤੇਊ ਕਮਾਹਿ॥ (੩) ਹਉ

ਹਉ ਕਰਤੇ ਕਰਮ ਰਤ ਤਾ ਕੋ ਭਾਰੁ ਅਫਾਰ ॥

(੪) ਪ੍ਰੀਤਿ ਨਹੀਂ ਜਉ ਨਾਮ ਸਿਉ ਤਉ ਏਊ

ਕਰਮ ਬਿਕਾਰ ॥ (੫) ਬਾਧੇ ਜਮ ਕੀ ਜੇਵਰੀ

ਮੀਠੀ ਮਾਇਆ ਰੰਗ ॥ (੬) ਭ੍ਰਮ ਕੇ ਮੋਹੇ ਨਹ

ਬੁਝਹਿ ਸੋ ਪ੍ਰਭੁ ਸਦਹੂ ਸੰਗ॥ (੭) ਲੇਖੈ

ਗਣਤ ਨ ਛੂਟੀਐ ਕਾਚੀ ਭੀਤਿ ਨ ਸੁਧਿ॥

(੮) ਜਿਸਹਿ ਬੁਝਾਏ ਨਾਨਕਾ ਤਿਹ ਗੁਰਮੁਖਿ

ਨਿਰਮਲ ਬੁਧਿ ॥੯॥

ਅਰਥ- ੧. ਹੇ ਮੇਰੇ ਮਨ ! ਬਿਨਾ ਪ੍ਰਭੂ ਤੋਂ ਤੂੰ ਜਿਸ ਜਿਸ ਕਰਮ ਵਿਚ ਪ੍ਰਵਿਰਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਉਸ ਉਸ ਕਰਮ ਵਿਚੋਂ ਹੀ ਤੈਨੂੰ ਬੰਧਨ ਪੈਂਦੇ ਹਨ। ੨. ਸਾਕਤ ਪੁਰਸ਼ ਉਹ ਕਰਮ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਕੀਤਿਆਂ ਕਦੀ ਵੀ ਛੁਟਕਾਰਾ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ, (ਸਗੋਂ ਵਧੇਰੇ ਬੰਧਨ ਪੈਂਦੇ ਹਨ)। ੩. ਕਰਮਾਂ ਦਾ ਪ੍ਰੇਮੀ ਮੈਂ ਮੈਂ ਕਰਕੇ ਕਰਮ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਹਉਮੈ ਵਿਚ ਕੀਤੇ ਕਰਮਾਂ ਦਾ ਭਾਰ ਉਸ ਦੇ ਸਿਰ ਤੇ