ਜਿਹ ਹਉਮੈ ਮਾਰੀ॥ (੮) ਨਾਨਕ ਤਾ ਕਉ ਮਿਲੇ

ਮੁਰਾਰੀ॥੨੪॥

ਅਰਥ - ੧. ਜਜੇ ਦੁਆਰਾ ਉਪਦੇਸ਼ ਹੈ ਕਿ ਜਿਹੜਾ ਪੁਰਸ਼ ਇਹ ਸਮਝੇ ਕਿ ਮੈਂ ਕੁਛ ਹੋ ਗਿਆ ਹਾਂ। ੨. (ਉਹ) ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬੱਝ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਭਰਮ ਵਿਚ ਗ੍ਰਸਿਆ ਨਲਿਨੀ ਨਾਲ ਤੋਤਾ ਬੱਝ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ੩. ਜਦੋਂ ਇਹ ਜੀਵ ਇਹ ਜਾਣੇ ਕਿ ਮੈਂ (ਬੜਾ) ਭਗਤ ਤੇ ਗਿਆਨੀ ਹਾਂ, ੪. (ਤਦ) ਅਗੇ ਪ੍ਰਭੂ ਦੇ ਦਰਬਾਰ ਵਿਚ ਉਸ ਦੀ ਇਕ ਤਿਲ ਜਿੰਨੀ ਵੀ ਨਹੀਂ ਮੰਨੀ ਜਾਂਦੀ (ਭਾਵ ਅਗੇ ਪ੍ਰਭੂ ਦੀ ਦਰਗਾਹ ਵਿਚ ਉਸ ਦਾ ਗਿਆਨ ਧਿਆਨ ਕਿਸੇ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਆਵੇਗਾ)। ੫. ਜੇ ਇਹ ਜੀਵ ਇਹ ਜਾਣੇ ਕਿ ਮੈਂ ਬੜੀ ਸੁੰਦਰ ਕਥਾ ਤੇ ਵਖਿਆਨ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਹਾਂ, ੬. (ਤਾਂ) ਉਸ ਨੂੰ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜਾਣੋ ਜਿਵੇਂ ਕੋਈ ਵਪਾਰੀ ਫਿਰ ਤੁਰਕੇ ਸੌਦਾ ਵੇਚਣ ਵਾਲਾ ਬਹੁਤੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦਾ ਹੈ। ੭. ਤੇ ੮. ਸਤਿਗੁਰੂ ਜੀ ਕਥਨ ਕਰਦੇ ਹਨ ਕਿ (ਹੇ ਭਾਈ!) ਜਿਸ ਪੁਰਸ਼ ਨੇ ਸਾਧ ਸੰਗਤ ਵਿਚ ਮਿਲਕੇ ਆਪਣੀ ਹਉਮੈ ਖਤਮ ਕਰ ਲਈ ਹੈ, ਉਸ ਨੂੰ ਹੀ ਪ੍ਰਭੂ ਮਿਲਦਾ ਹੈ॥੨੪॥

ਸਲੋਕੁ ॥

(੧) ਝਾਲਾਘੇ ਉਠਿ ਨਾਮੁ ਜਪਿ ਨਿਸਿ ਬਾਸੁਰ

--------------------------

*ਤੋਤੇ ਫੜਨ ਵਾਲੇ ਨੜੇ ਦੀ ਇਕ ਨਲੀ ਵਿਚ ਸੀਖ ਪਾਕੇ ਇਸ ਨੂੰ ਪਾਣੀ ਦੇ ਭਰੇ ਹੋਏ ਕਟੋਰੇ ਆਦਿ ਦੇ ਉਪਰ ਰੱਖ ਦੇਂਦੇ ਹਨ। ਜਦੋਂ ਤੋਤਾ ਪਾਣੀ ਪੀਣ ਲਈ ਇਸ ਨਲੀ ਉਪਰ ਆ ਕੇ ਬੈਠਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਨਲੀ ਭੌਂ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਤੇ ਉਲਟਾ ਹੋ ਗਿਆ ਤੋਤਾ ਆਪਣੇ ਪਰਛਾਵੇਂ ਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਡਰਦਾ ਹੈ ਤੇ ਨਲੀ ਨੂੰ ਛੱਡਦਾ ਨਹੀਂ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪੁਠੇ ਲਟਕੇ ਹੋਏ ਤੋਤੇ ਨੂੰ ਫੰਧਕ ਫੜ ਲੈਂਦਾ ਹੈ।