ਮਾਇਆ ਰੰਗੁ ॥ (੫) ਞਾਣਤ ਸੋਈ ਸੰਤੁ ਸੁਇ

ਭ੍ਰਮ ਤੇ ਕੀਚਿਤ ਭਿੰਨ॥ (੬) ਅੰਧ ਕੂਪ ਤੇ

ਤਿਹ ਕਢਹੁ ਜਿਹ ਹੋਵਹੁ ਸੁਪ੍ਰਸੰਨ ॥ (੭) ਞਾ

ਕੈ ਹਾਥਿ ਸਮਰਥ ਤੇ ਕਾਰਨ ਕਰਨੈ ਜੋਗ ॥

(੮) ਨਾਨਕ ਤਿਹ ਉਸਤਤਿ ਕਰਉ ਞਾਹੂ

ਕੀਓ ਸੰਜੋਗ ॥੨੬॥

ਅਰਥ- ੧. ਞੰਞੇ ਦੁਆਰਾ ਇਹ ਉਪਦੇਸ਼ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਗੱਲ ਆਪਣੇ ਮਨ ਵਿਚ ਪੱਕੀ ਕਰਕੇ ਜਾਣ ਲਵੋ ਕਿ ਇਹ (ਮਾਇਆ ਤੇ ਹੋਰ ਸੰਸਾਰਕ ਪਦਾਰਥਾਂ ਦਾ) ਪਿਆਰ ਸਭ ਨਾਸ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ। ੨. ਜੇ (ਇਥੋਂ ਚਲੇ ਗਿਆਂ ਦੀ) ਗਿਣਤੀ ਕਰਨ ਲਗੀਏ ਤਾਂ ਗਿਣੀ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਦੀ ਕਿ ਕਿੰਨੇ ਕੁ ਜੀਵ ਇਸ ਸੰਸਾਰ ਵਿਚੋਂ ਉਠਕੇ ਚਲੇ ਗਏ ਹਨ। ੩. ਜਿਸ ਨੂੰ ਵੇਖਦੇ ਹਾਂ, ਉਹੋ (ਸਮਾਂ ਆਉਣ 'ਤੇ) ਬਿਨਸ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਅਸੀਂ ਕਿਸ ਨਾਲ ਸੰਗ (ਮੇਲ ਜਾ ਪਿਆਰ) ਕਰੀਏ ? ੪. ਇਸ ਲਈ ਹੇ ਪਿਆਰਿਓ !) ਆਪਣੇ ਚਿਤ ਵਿਚ ਇਹ ਗਲ ਸਹੀ ਕਰਕੇ ਜਾਣ ਲਵੋ ਕਿ ਇਹ ਮਾਇਆ ਦਾ ਰੰਗ ਝੂਠਾ ਹੈ। ੫. ਪਰ ਇਸ ਗੱਲ ਨੂੰ ਉਹੋ ਜਾਣਦਾ ਹੈ ਤੇ ਉਹੋ ਸੰਤ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਮਨ ਨੂੰ ਭਰਮ ਵਲੋਂ ਵੱਖ ਕਰ ਲਿਆ ਹੈ। (ਭਾਵ ਇਸ ਦੇ ਸਾਰੇ ਭਰਮ ਭੁਲੇਖੇ ਦੂਰ ਹੋ ਗਏ ਹਨ) । ੬. ਹੇ ਪ੍ਰਭੂ ਜੀ! ਜਿਸ ਪੁਰਸ਼ 'ਤੇ ਤੁਸੀਂ ਪ੍ਰਸੰਨ ਹੁੰਦੇ ਹੋ, ਉਸ ਨੂੰ ਇਸ (ਮਾਇਆ ਦੇ) ਅੰਨ੍ਹੇਰੇ ਖੂਹ ਵਿਚੋਂ ਕਢ ਲੈਂਦੇ ਹੋ। ੭. ਜਿਸ ਪ੍ਰਭੂ ਦੇ ਹੱਥ ਵਿਚ ਸਭ ਸਮਰਥਾ ਹੈ ਤੇ ਜੋ ਸਭ ਕਾਰਣਾਂ ਦੇ ਕਰਨ ਯੋਗ ਹੈ। ੮. ਸਤਿਗੁਰੂ ਜੀ ਫੁਰਮਾਉਂਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਸ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਦੀ ਸਿਫਤ ਸਲਾਹ ਕਰੋ, ਜਿਸ ਨੇ ਇਸ ਦੇਹ ਆਦਿ ਪਦਾਰਥਾਂ ਦਾ ਸੰਜੋਗ ਕੀਤਾ ਹੈ॥੨੬॥