ਲੁਕਾਈ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਦੀ ॥੧॥

ਪਉੜੀ॥

(੧) ਵਵਾ ਵੈਰੁ ਨ ਕਰੀਐ ਕਾਹੂ ॥ (੨) ਘਟ

ਘਟ ਅੰਤਰਿ ਬ੍ਰਹਮ ਸਮਾਹੂ॥ (੩) ਵਾਸੁਦੇਵ

ਜਲ ਥਲ ਮਹਿ ਰਵਿਆ॥ (੪) ਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ

ਵਿਰਲੈ ਹੀ ਗਵਿਆ॥ (੫) ਵੈਰ ਵਿਰੋਧ ਮਿਟੇ

ਤਿਹ ਮਨ ਤੇ॥ (੬) ਹਰਿ ਕੀਰਤਨੁ ਗੁਰਮੁਖਿ

ਜੋ ਸੁਨਤੇ॥ (੭) ਵਰਨ ਚਿਹਨ ਸਗਲਹ ਤੇ

ਰਹਤਾ॥ (੮) ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਹਰਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਜੋ

ਕਹਤਾ ॥੪੬॥

ਅਰਥ- ੧. ਵਵੇ ਅੱਖਰ ਦੁਆਰਾ ਉਪਦੇਸ਼ ਹੈ ਕਿ ਕਿਸੇ ਨਾਲ ਵੈਰ ਨਾ ਕਰੋ। ੨. (ਕਿਉਂਕਿ) ਹਰ ਇਕ ਹਿਰਦੇ ਵਿਚ ਬ੍ਰਹਮ ਸਮਾਇਆ ਹੋਇਆ ਹੈ। ੩. ਪ੍ਰਭੂ ਜਲ ਤੇ ਥਲ ਵਿਖੇ ਰਵਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ। ੪. (ਪਰ) ਸਤਿਗੁਰੂ ਦੀ ਕਿਰਪਾ ਸਦਕਾ ਕਿਸੇ ਵਿਰਲੇ ਨੇ ਹੀ ਉਸ ਪ੍ਰਭੂ ਨੂੰ ਜਾਣਿਆਂ ਹੈ। ੫. ਤੇ ੬. ਜਿਹੜੇ ਗੁਰਮੁਖ-ਜਨ ਹਰੀ ਦਾ ਕੀਰਤਨ ਸੁਣਦੇ ਹਨ, ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਮਨ ਤੋਂ ਵੈਰ ਤੇ ਵਿਰੋਧ ਮਿਟ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ੭. ਤੇ ੮. ਸਤਿਗੁਰੂ ਜੀ ਕਥਨ ਕਰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਜਿਹੜਾ ਗੁਰਮੁਖ ਹਰੀ ਹਰੀ ਸ਼ਬਦ ਉਚਾਰਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਗੁਰਮੁਖ ਵਰਨਾਂ ਚਿੰਨਾਂ ਆਦਿ ਸਭ ਬੰਧਨਾਂ ਤੋਂ ਰਹਿਤ ਹੈ (ਭਾਵ ਉਸ ਨੂੰ ਜਾਤ, ਰੰਗ, ਤਿਲਕ ਜਾਂ ਛਾਪ ਆਦਿ ਸੰਪ੍ਰਦਾਇਕ ਚਿੰਨਾਂ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ) ॥੪੬॥