ਆਫਤਾਬ' ਸ਼ਮਸੀ
ਤਮੰਨਾ
ਮੈਂਨੇ ਬਾਰਹਾ ਸੋਚਾ
ਮੈਂਨੇ ਬਾਰਹਾ ਚਾਹਾ
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਕੇ ਸਹਿਰਾ ਮੇਂ
ਇਕ ਦਰਖ਼ਤ ਹੀ ਐਸਾ
ਕਾਸ਼ ਮੁਝ ਕੋ ਮਿਲ ਜਾਏ
ਜਿਸ ਕੇ ਸਾਏ ਮੇਂ ਦੋ ਪਲ
ਬੈਠ ਕਰ ਨ ਯਾਦ ਆਏ
ਵੋ ਘੜੀ ਕਿ ਜਬ ਹਮ-ਤੁਮ
ਫਿਰ ਕਭੀ ਨ ਮਿਲਨੇ ਕੋ
ਮਿਲ ਕੇ ਹੋ ਗਏ ਰੁਖ਼ਸਤ