ਕ਼ੁਰਕ਼
kaurakaa/kaurakā

Definition

ਤੁ. [قُرق] ਵਿ- ਜਬਤ਼ ਕਰਨਾ। ੨. ਕ਼ਬਜਾ ਕਰਨਾ। ੩. ਦੇਖੋ, ਕੁਰਕਣਾ.
Source: Mahankosh