ਨਾਤ਼ਿਕ਼
naataikaa/nātaikā

Definition

ਅ਼. [ناطِک] ਵਿ- ਨੁਤ਼ਕ਼ (ਬੋਲਣ) ਵਾਲਾ. ਵਕ੍ਤਾ.
Source: Mahankosh