Definition
ਸੰ. फल. ਧਾ- ਉਤਪੰਨ ਕਰਨਾ, ਫਲ ਦਾ ਉਪਜਣਾ, ਜਾਣਾ, ਤੋੜਨਾ, ਕਾਮਯਾਬ ਹੋਣਾ। ੨. ਸੰਗ੍ਯਾ- ਬਿਰਛ ਦਾ ਫਲ. "ਫਲ ਫਿਕੇ ਫੁਲ ਬਕ- ਬਕੇ." (ਵਾਰ ਆਸਾ) ੩. ਕਰਮ ਦਾ ਨਤੀਜਾ. ਲਾਭ. "ਫਲ ਪਾਇਆ ਜਪਿ ਸਤਿਗੁਰੁ." (ਆਸਾ ਮਃ ੫) ੪. ਸੰਤਾਨ. ਔਲਾਦ। ੫. ਨੇਜ਼ੇ ਅਰ ਤੀਰ ਦੀ ਮੁਖੀ। ੬. ਬਦਲਾ. ਪਲਟਾ। ੭. ਕਾਮਯਾਬੀ. ਕਾਰਯਸਿੱਧੀ.
Source: Mahankosh
PHAL
Meaning in English2
s. m. (M.), ) the blade of a sickle; the iron or wooden pin connecting the two pieces of the shaft:—phaldár, a. Fruitful, prolific:—phal dátá, s. m. (Poṭ) A ploughshare:—phalwáṉ, a. Fruitful.
Source:THE PANJABI DICTIONARY-Bhai Maya Singh