ਵਿ- ਵਿਸ- ਮਾਰਕੇ. ਵਿਸਯਾਂ ਦੀ ਜ਼ਹਿਰ ਦੂਰ ਕਰਕੇ. "ਪੂਰਨ ਪੂਰਿਰਹਿਆ ਬਿਖ ਮਾਰਿ." (ਗਉ ਅਃ ਮਃ ੧) ੨. ਵਿਸਮ- ਅਰਿ. ਜੋ ਵੈਰੀ ਆਪਣੇ ਬਰਾਬਰ (ਮੁਕਾਬਲੇ) ਦਾ ਨਹੀਂ। ੩. ਦੁਖਦਾਈ ਵੈਰੀ.