ਬੀਂ
been/bīn

Definition

ਫ਼ਾ. [بیِں] ਦੇਖ. ਅਵਿਲੋਕਨ ਕਰ. ਦੀਦਨ ਦਾ ਅਮਰ। ੨. ਦੂਜੇ ਸ਼ਬਦ ਦੇ ਅੰਤ ਆਕੇ ਇਹ ਦੇਖਣ ਵਾਲਾ ਅਰਥ ਦਿੰਦਾ ਹੈ, ਜੈਸੇ- ਦੂਰਬੀਂ, ਖੁਰਦਬੀਂ.
Source: Mahankosh

BÍṆ

Meaning in English2

s. m, eed, a cutting of a plant, (as sugercane) for seed:—bíṇ bolṉá, v. n. To be defeated, to be of bad reputation.
Source:THE PANJABI DICTIONARY-Bhai Maya Singh