ਬੀਠਾ
beetthaa/bītdhā

Definition

ਸੰ. ਵਿਸ੍ਟਿਤ. ਵਿ- ਸ੍‌ਥਿਤ ਕਾਇਮ। ੨. ਫੈਲਿਆ. ਵ੍ਯਾਪਿਆ. "ਸਰਬ ਥਾਨਿ ਘਟਿ ਬੀਠਾ." (ਸਾਰ ਮਃ ੫)
Source: Mahankosh