ਭਾਖਾ
bhaakhaa/bhākhā

Definition

ਸੰ. ਭਾਸਾ. ਸੰਗ੍ਯਾ- ਬੋਲੀ. ਵਾਣੀ। ੨. ਉਹ ਬੋਲੀ, ਜੋ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਵਰਤੀ ਜਾਵੇ. ਦੇਸ਼ ਭਾਸਾ. "ਦਸਮ ਕਥਾ ਭਾਗਉਤ ਕੀ ਭਾਖਾ ਕਰੀ ਬਨਾਇ." (ਕ੍ਰਿਸਨਾਵ)
Source: Mahankosh

BHÁKHÁ

Meaning in English2

s. f, peech, form of speech, a dialect or language; the Hindi language; chattering of birds.
Source:THE PANJABI DICTIONARY-Bhai Maya Singh