ਭਿਸਤੀ
bhisatee/bhisatī

Definition

ਵਿ ਬਹਿਸ਼੍ਤ (ਸ੍ਵਰਗ) ਨਿਵਾਸੀ. "ਪੀਰੁ ਪਛਾਣੈ ਭਿਸਤੀ ਸੋਈ." (ਮਾਰੂ ਸੋਲਹੇ ਮਃ ੫) ੨. ਫ਼ਾ. [بہِشتی] ਬਹਿਸ਼੍ਤੀ ਸੰਗ੍ਯਾ- ਸ਼ੱਕ਼ਾ. ਪਾਣੀ ਢੋਣ ਵਾਲਾ.
Source: Mahankosh

BHISTÍ

Meaning in English2

s. m, Corrupted from the Persian word Bihishtí. A Muhammadan water-carrier, a dweller in heaven;—a. Relating or pertaining to paradise, heavenly, celestial.
Source:THE PANJABI DICTIONARY-Bhai Maya Singh