ਭੌਂਦੂ
bhaunthoo/bhaundhū

Definition

ਵਿ- ਭ੍ਰਮਣ ਕਰਨ ਵਾਲਾ। ੨. ਜਿਸ ਦਾ ਦਿਮਾਗ ਫਿਰ ਗਿਆ ਹੈ. ਪਾਗਲ. "ਭੌਂਦੂ। ਸੁਨੋ ਹਮ ਨਾਨਕਨਾਮ, ਲਗੀ ਲਿਵ ਤੇ ਉਰ ਬਾਲਕ ਪਾਰਾ." (ਨਾਪ੍ਰ)
Source: Mahankosh

Shahmukhi : بَھوندُو

Parts Of Speech : adjective

Meaning in English

wanderer, vagabond, loafer, loiterer
Source: Punjabi Dictionary