ਮਾਨਅ਼
maanaaa/mānāa

Definition

ਅ਼. [منع] ਵਿ- ਮਨਾਅ਼ (ਵਰਜਣ) ਵਾਲਾ. ਰੋਕਣ ਵਾਲਾ.
Source: Mahankosh