ਰਕ਼ੀਕ਼
rakaeekaa/rakaīkā

Definition

ਅ਼. [رقیق] ਵਿ- ਪਤਲਾ. ਦ੍ਰਵਿਆ ਹੋਇਆ। ੨. ਸੰਗ੍ਯਾ- ਗੁਲਾਮ. ਗੋੱਲਾ.
Source: Mahankosh