ਰੀਧੇ
reethhay/rīdhhē

Definition

ਦੇਖੋ, ਰੀਧਨ। ੨. ਸੰ. ऋद्घ. (ਸਿੱਧਾਂਤ) ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਏ. "ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਅੰਤਰਿ ਸਹਜਿ ਰੀਧੇ." (ਗਉ ਅਃ ਮਃ ੩)
Source: Mahankosh