ਰੁਜੂ
rujoo/rujū

Definition

ਅ਼. [رُجوُع] ਰੁਜੂਅ਼. ਵਿ- ਤਵੱਜਹ (ਧ੍ਯਾਨ) ਵਾਲਾ. ਮੁਤਵੱਜਹ. "ਤਮਾਮੁਲ ਰੁਜੂ ਹੈ." (ਜਾਪੁ) ੨. ਫਿਰਨਾ. ਮੁੜਨਾ। ੩. ਗੱਲ ਸੁਣਨ ਲਈ ਮੂੰਹ ਪਰਤਣਾ.
Source: Mahankosh