Definition
ਅ਼. [وکیِل] ਸੰਗ੍ਯਾ- ਦੂਤ. ਪ੍ਰਤਿਨਿਧਿ। ੨. ਅਦਾਲਤ ਵਿੱਚ ਕਿਸੇ ਵੱਲੋਂ ਪੈਰਵੀ ਅਤੇ ਬਹਸ ਕਰਨ ਵਾਲਾ. ਸੰ. वाकील. ਵਾੱਕੀਲ. ਯੁਕਤਿ ਨਾਲ ਦੂਜੇ ਦੀ ਜੁਬਾਨ ਬੰਦ ਕਰ ਦੇਣ ਵਾਲਾ.
Source: Mahankosh
Shahmukhi : وکیل
Meaning in English
advocate, pleader, lawyer, attorney, counsel
Source: Punjabi Dictionary
WAKÍL
Meaning in English2
s. m, pleader, an advocate; an attorney; an agent who represents at head-quarters a Native State; an ambassador: c. w. karná. (V.)
Source:THE PANJABI DICTIONARY-Bhai Maya Singh