Punjabi Muhaware

toon meraa mitr en, dosat bharaavaan naalon bee agere hunde ne| mitr uho hee e, jo bipataa vele kam aave|

fatuott;kaash bachee noo main is haalat vich vekh ke naa jaandaafaradatuo; us ne tthandtaa saah chhaddadiaan hoeaan kihaa te fir behos maalatee noo antam bosaa de ke sipaaheean de age lag turiaa|

auh din hun ge jadon pulis daa ik sipaahee vee saare pindd noo hik ke age laa liaa karadaa see| hun kise aadamee noo hath paaun vele pulis sau vaar sochadee hai|

mazadoor dee panj rupiaan naal tasalee naa hoee te kahin lagaa jee, ih thorrhe han| par saradaar us noo agon pai giaa ki chaaheede te dtaaee hee san par de panj dite han, hun dauarr jaa |fanabasap;

raam mere kolon paise udhaare lai ke aj kalh karan lag piaa|

nee jhootthee chhattaalane, dupahire deevaa baalanai nee tainoo kadon gaalh kadtee e nee tere te sabar pai jaae, nihak bolanee en, ajagaibafanabasap;tolanee en mere te|

jithon teek dhur poorabee nauaaabaad aan daa savaal hai, ddachaan, angarezaan te faraanseeseean noo aapanee kisamat daa pataa hai| uh jaanade han ki ih aj bhee geean, te kal bhee geean| bahutaa fikar taan uhanaan noo aapane gharaan daa hai| uh mahisoos kar rahe han, ki pachhamee yoorap lee khataraa vadh giaa hai|

meree jaan taan kee dinaan ton azaab de moonh aaee hoee hai| putar ne vakhare hon daa rerrakaa paaeaa hoeaa hai|

khiaal paidaa hundaa hai ki uh nauakar vee ajeeb mittee de gharre hoe honage, jiharre aapane maalak dee har vele dee jhaarr jhanb te maar kutt ton vee naheen husarrade|

jotashee de aakhe lag ke jad saadde sabandhee aasaam ge taan sainkarre rupe vaapaar vich rorrh ke do ku maheene magaron vaapas aa ge| tad mainoo yakeen ho giaa ki jotasee aiven haalaat daa andaazaa laa ke attakal pachoo javaab de dinde han|

gareeb dee dhee vichaaree change ghareen gee hai| uthe kise cheez daa attakaa naheen| inhaan vichaariaan dee vee aandar tthanddee hovegee|

mainoo unhaan de dhokhe dee koee samajh naheen see| uh mainoo atter ke uthe lai giaa te jooe vich laa liaa ate sabh kujh mere paason jit liaa|