ਜੀਵਨ ਸੁਗਾਤ
ਇਕ ਜਯੋਤਸ਼ੀ ਨੇ ਪੁੱਛਯਾ, ਅਜ ਹੁੰਦਿਆਂ ਪ੍ਰਭਾਤ
"ਕਿਸ ਗ੍ਰਹਿ ਦੀ ਖੋਜ ਕੀਤੀ ਤੂੰ ਹੈਵੇ ਅੱਜ ਰਾਤ?"
ਇਕ ਨੈਣ ਨੀਰ ਭਰਕੇ, ਇਕ ਅੱਖ਼ ਹਸ ਮਟੱਕੇ
ਇਕ ਤਰਸ ਦੀ ਨਜ਼ਰ ਪਾ ਆਖੀ ਅਸਾਂ ਏ ਬਾਤ-
"ਤਾਰੇ, ਹੇ ਜ੍ਯੋਤਸ਼ੀ ਤੈਂ ਗਿਣ ਗਿਣ ਲੰਘਾਈ ਰਾਤ,
"ਤਾਰੇ ਗਿਣੇਂਦਿਆਂ ਹੈ ਮੈਂ ਬੀ ਬਿਤਾਈ ਰਾਤ,
"ਦੜ ਵੱਟ ਬੈਠਿਆਂ ਤੂੰ, ਇਕ ਟੱਕ ਨੀਝ ਲਾਕੇ,
"ਗਿਣ ਗਿਣਕੇ ਉਂਗਲਾਂ ਤੇ ਲਿਖ ਲਿਖ ਸੁਕਾਈ ਦ੍ਵਾਤ।
"ਇਕ ਆਹ ਸਰਦ ਤੇਰੀ ਨਿਕਲੀਨ ਸੁਹਣਿਆਂ ਵੇ !
"ਅੱਥਰ ਨ ਇੱਕ ਤੇਰੇ ਨੈਣਾਂ ਤੋਂ ਹੋਈ ਪਾਤ।
"ਤੂੰ ਤੱਕਿਆ ਤ੍ਰਬਕ ਦੇ ਇਕ ਵੇਰ ਬੀ ਨਹੀਂ ਹੈ,
"ਤਾਰਿਆਂ ਨੇ ਦਰਦ ਖਾ ਕੇ ਤੈਂ ਤੇ ਨ ਪਾਈ ਝਾਤ।
"ਸਾਡੇ ਗ਼ਮਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖੀ ਰੋ ਰੋ ਬਿਤੀ ਹੈ ਰੈਣ ਏ,
"ਘਾਵਾਂ ਅੰਦਰਲਿਆਂ ਨੇ ਰਿਸ ਰਿਸ ਬਿਤਾਈ ਰਾਤ।
"ਆਹਾਂ ਸਰਦ ਨੇ ਉਠ ਉਠ ਵੈਰਾਗਿਆ ਹਵਾ ਨੂੰ,
"ਠੰਢੇ ਇਹ ਸਾਹ ਭਰਦੀ ਹੋਈ ਅਜੇ ਨ ਸ਼ਾਂਤਿ।
"ਸ਼ਬਨਮ ਮੈਂ ਰੋਣ ਤਕ ਤਕ ਰੋਈ ਹੈ ਨਾਲ ਮੇਰੇ,
"ਭਿੱਜੀ ਪਈ ਸੁ ਸਾੜ੍ਹੀ ਸਾਵਣ ਵਸੇ ਦੀ ਭਾਂਤਿ।
