ੴ ਸ੍ਰੀ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਜੀ ਕੀ ਫਤਹ

 

ਬਿਨ੍ਯ

ਪਰਮ ਸਤਿਕਾਰ ਯੋਗ ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ ਭਾਈ ਵੀਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦੀਆਂ, ਓਹ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਜੋ ਕਿਸੇ ਪੁਸਤਕ ਵਿਚ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਨਹੀਂ ਸਨ ਹੋਈਆ, ਪਰ ਖਾਲਸਾ ਸਮਾਚਾਰ ਵਿਚ 'ਅਣਛਪੀਆਂ ਕਵਿਤਾ ਦੇ ਸਿਰਲੇਖ ਹੇਠ ਛਪਦੀਆਂ ਰਹੀਆਂ ਸਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚੋਂ ਭਵ ਅਨੁਸਾਰ ਚੋਣਵੀਆਂ ਕੁਝ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਦੇ ਪੁਸਤਕਾਂ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿਚ 'ਸਿੱਕਾਂ ਸੱਧਰਾਂ, ਬਿਰਹੇ ਤੇ ਜੋਦੜੀਆਂ ਅਤੇ ਸਾਹਿਤਕ ਕਲੀਆਂ ਦੇ ਨਾਮ ਹੇਠ ਛਪ ਚੁਕੀਆਂ ਹਨ, ਬਾਕੀ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਇਸ ਸੈਂਚੀ ਵਿਚ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਤ ਹੋ ਰਹੀਆਂ ਹਨ, ਜੋ ਅਨੇਕ ਭਾਵਕ ਰੰਗਾਂ ਨਾਲ ਭੂਸਤ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ, ਪਰ ਬਹੁਤ ਕਰਕੇ ਛੰਦਕ ਚਾਲ ਵਿਚ ਗ਼ਜ਼ਲਾਂ ਹੀ ਹਨ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇਸਦੇ ਮੁੱਖ ਵਿਚ ਦਿੱਤੀ ਕਵਿਤਾ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਹੇਠਾਂ ਉਸੇ ਦੇ ਨਾਮ ਨਾਲ ਸੰਬੰਧਤ ਕਰਕੇ 'ਆਵਾਜ਼ ਆਈਂ ਨਾਮ ਦਿਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਆਸ ਹੈ ਰਸੀਏ ਪਸੰਦ ਕਰਨਗੇ ਤੇ ਲਾਭ ਉਠਾਉਣਗੇ।

ਅਪ੍ਰੈਲ 1998                                                                             - ਬਿਨੈਕਾਰ

ਬੜੇ ਤੜਕੇ

ਬੜੇ ਤੜਕੇ ਅਵਾਜ਼ ਆਈ:

"ਪਿਆਲਾ ਯਾਦ ਦਾ ਫੜ ਲੈ,

"ਸੁਰਾਹੀ ਨਾਲ ਲਾਕੇ ਹੁਣ

ਪਿਆਲੇ ਪਿਰਮ-ਰਸ ਭਰ ਲੈ।

"ਤੇ ਲਾ ਬੁੱਲ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਯਾਲਾ ਹੁਣ,

 ਸੁਆਦਾਂ ਨਾਲ ਘੁਟ ਭਰ ਭਰ,

"ਸਰੂਰ ਆ ਜਾਏ ਆਪੇ ਨੂੰ.

ਤੂੰ ਆਪੇ ਨੂੰ ਨਵਾਂ ਕਰ ਲੈ।

"ਕਿ ਛਡਦਾ ਤੀਰ ਕਿਰਨਾਂ ਦੇ,

ਖਿੰਡਾਂਦਾ ਸੁਰਤ ਦੁਨੀਆਂ ਦੀ,

"ਪੂਰੇ ਤੋਂ ਆ ਰਿਹਾ ਰਾਜਾ,

ਤੂੰ ਹੁਣ ਜੁੜ ਲੈ, ਤੂੰ ਹੁਣ ਠਰ ਲੈ।

"ਜ਼ਮਾਨਾ ਪਲਟਦਾ ਹਰ ਛਿਨ,

ਕਿ ਦੁਨੀਆਂ ਮਕਰ ਵਿਚ ਜੀਂਦੀ,

"ਨਾ ਸੰਗੀਂ ਹੁਣ ਤੂੰ ਘੁਟ ਭਰਨੋ,

ਇਹ ਘਟ ਅੰਦਰ ਗਿਆ ਜਰ ਲੈ।

ਫਕੀਰਾ !

ਫਕੀਰਾ ! ਚਲ ਸੰਭਲਕੇ ਤੂੰ

ਜੇ ਖ਼ੁਸ਼ਬੋਈ ਨਿਕਲ ਤੁਰੀ-ਆ

ਕਿ ਭੌਰੇ ਔਣਗੇ ਦ੍ਵਾਲੇ

ਇਹ ਗਲ ਭਲੀ-ਆ ਤੇ ਭੀ ਬੁਰੀ-ਆ।

ਜੋ ਪਾਰਖੁ ਹਨ ਸੁਗੰਧੀ ਦੇ,

ਜੋ ਗੁੰਜਾਰਾਂ ਦੇ ਗਾਯਕ ਹਨ,

ਇਨ੍ਹਾਂ ਮਸਤਾਂ ਦੀ ਸੁਹਬਤ ਜੋ.

ਫਕੀਰਾ ! ਸੋ ਖਰੀਆ, ਸੋ ਖਰੀ ਆ

ਏ ਪ੍ਯਾਰਨਗੇ ਤੁਧੇ ਤਾਂਈਂ,

ਭੀ ਤੇਰਾ ਪ੍ਯਾਰ ਲੇਵਣਗੇ,

ਲਗੇਗਾ ਰੰਗ ਦੂਹਰਾ ਹੋ,

ਝਰੀ ਮਾਨੋ ਮਧੂ ਝਰੀ ਆ।

ਗੁਣਾਂ ਪ੍ਰੀਤਮ ਦਾ ਗਾਯਨ ਜੋ,

ਖੁਲ੍ਹੇਗਾ ਸਾਦ ਸਿਫ਼ਤਾਂ ਦਾ,

ਹੁਸਨ ਸੁਹਣੇ ਦਾ ਚਮਕੇਗਾ

ਕਿ ਕੁਈ ਸੰਗੀਤ ਦੀ ਪਰੀ ਆ।

ਕੋਈ ਇਕ ਹੋਰ ਆਵਨਗੇ,

ਉਹ ਕਬਜ਼ਾ ਨਿਜ ਜਮਾਵਨਗੇ,

ਨਿਰਾ ਅਪਣਾ ਹੀ ਜਾਣਨਗੇ,

ਇਹ ਸੁਹਬਤ ਮੂਲ ਨਾ ਕਰੀ-ਆ!

ਹਰ ਇਕ ਚਾਹੂ ਤੂੰ ਮੇਰਾ ਹੋ,

 ਮੇਰਾ ਹੀ ਇੱਕ ਮੇਰਾ ਹੋ,

ਨ ਹੋਰਸ ਦਾ ਤੂੰ ਹੋ ਰੱਤੀ,

ਇਹ ਚਾਹਨਾਂ ਜਾਣ ਲੈ ਬੁਰੀ-ਆ।

ਬਣਨਗੇ ਦਾਸ ਏ ਤੇਰੇ,

ਪੈ ਹੋਵਨਗੇ ਤਿਰੇ ਮਾਲਕ,

ਨਕੇਲ ਅਣਦਿੱਸਵੀਂ ਪਾਕੇ,

ਇਹ ਖਿੱਚਣਗੇ : ਮਗਰ ਤੁਰੀ ਆ।

ਤੂੰ ਬੰਦਾ ਇਸ਼ਕ ਦਾ ਹੋਵੇਂ !

ਫਕੀਰਾ ! ਹੈਂ ਸੁਤੰਤਰ ਤੂੰ,

ਨਿਰਾਂਕੁਸ ਹੋ ਵਿਚਰਦਾ ਰਹੁ,

ਇਸੇ ਹੀ ਰਵਸ਼ ਤੇ ਤੁਰੀ-ਆ। ੨