'ਸੁਹਜ' ਤੇ 'ਰੂਹ'

'ਸੁਹਜ ਸਾਗਰ' ਦੀ ਬੂੰਦ 'ਰੂਹ ਹੈ

'ਸੁਹਜ' ਆਪ ਹੈ 'ਸੁਹਜ ਪਿਆਰੀ,

'ਪਾਲ ਕੋਝ' ਦੀ ਏਸ ਉਦਾਲੇ

'ਕੋਝੇ ਖ੍ਯਾਲਾਂ ਆਣ ਉਸਾਰੀ।

'ਕੋਝ-ਕੈਦ' ਵਿਚ ਪੈ ਚਹੋ ਜਾਵੇ

'ਸੁਹਜ ਸੁਣੇ ਤੇ ਫਟਕ ਉਠੇ ਆ,

ਰੂਹ ਕੋਝੀ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਸਖੀਏ !

ਪੈ ਜਾਂਦੀ ਏ 'ਕੋਝ ਪਿਟਾਰੀ'।

ਕੰਨੀ ਪਵੇ 'ਸੁਹਜ ਦੀ ਬੋਲੀਂ

'ਸੁਹਜ ਖ੍ਯਾਲਂ ਦੀ ਮਿਲੇ ਉਡਾਰੀ,

ਬੋਲ ਪਵੇ ਫਿਰ ਸੁਹਜ ਦੀ ਬੋਲੀ,

ਸੁਹਜ-ਗਗਨ ਦੀ ਤਰ ਪਏ ਤਾਰੀ।

ਸੁਹਜ-ਮੀਂਹ ਉਤਰੇ ਫਿਰ ਇਸ ਤੋਂ

ਚਮਨ ਸੁਹਜ ਦੇ ਖਿੜ ਖਿੜ ਪੈਣ,

ਮੁਸ਼ਕ ਉਠੇ ਤੇ ਝੂੰਮ ਉਠੇ ਸਭ

ਜੋ ਫਸ ਰਹੀ ਏ ਕੁੱਝ ਪਿਟਾਰੀ। ੨੪