ਰਹੇ ਰੌਸ਼ਨ ਨਜ਼ਰ ਮੇਰੀ,
ਕਿ ਬੀਨਾਈ ਹੋ ਦਿਵ ਮੇਰੀ,
ਸਿਆਣਾਂ ਹਰ ਰੰਗੇ ਬਾਲਮ !
ਹਾਂ ਸਭ ਵੇਸਾਂ ਤੋਂ ਪੁਣ ਪੁਣਕੇ।
ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਜ਼ ਨਖ਼ਰੇ, ਵਾਹ !
ਕਿ ਮੌਜਾਂ ਚੋਜ ਜੋ ਸੁਹਣੇ
ਓ ਇੰਨੇ ਰੰਗ-ਬਦਲਵੇਂ ਹਨ,
ਸਮਝ ਆਜਿਜ਼ ਹੈ ਮਿਣ ਮਿਣਕੇ।
ਹਾਂ ਇਕ ਰਸ ਜ਼ਾਤ ਤੇਰੀ ਹੈ,
ਸਿਫਾਤਾਂ ਹਨ ਅਨਿਕ ਲਾਲਨ !
ਅਦਾਵਾਂ, ਲਾਲ ! ਹਨ ਕੋਈ
ਕਿ ਹਾਰੀ ਦਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਗਿਣਕੇ।
ਸੋ ਤੁਹਾਡੇ ਹੀ ਹੁਸਨ ਵਿਚੋਂ
ਜੇ ਮਿਲ ਜਾਏ ਰਮਜ਼ ਐਸੀ
ਕਿ ਸ੍ਯਾਣੇ ਜੋ ਸਭਨ ਰੰਗੇ
ਤੁਸੀ ਬਦਲੋ ਜੋ ਪਲ ਛਿਨਕੇ।
ਹੇ ਪ੍ਰੀਤਮ! ਪ੍ਯਾਰ ਤੁਹਾਡੇ ਦਾ
ਪਿਆ ਚਸਕਾ ਨ ਛੁਟਦਾ ਹੈ
ਨਾ ਛੁੱਟੇ ਏ ਕਿਸੇ ਗੱਲੇ
ਕਟੇ ਚਹਿ ਕੋਈ ਲੁਣ ਲੁਣ ਕੇ । ੪੨
