੬. ਦੋਸਤ ਬਨ ਕਰ ਭੀ ਨਹੀਂ ਸਾਥ ਨਿਭਾਨੇਵਾਲਾ

ਦੋਸਤ ਬਨ ਕਰ ਭੀ ਨਹੀਂ ਸਾਥ ਨਿਭਾਨੇਵਾਲਾ

ਵਹੀ ਅੰਦਾਜ਼ ਹੈ ਜ਼ਾਲਿਮ ਕਾ ਜ਼ਮਾਨੇਵਾਲਾ

 

ਅਬ ਉਸੇ ਲੋਗ ਸਮਝਤੇ ਹੈਂ ਗਿਰਫ਼ਤਾਰ ਮੇਰਾ

ਸਖ਼ਤ ਨਾਦਿਮ ਹੈ ਮੁਝੇ ਦਾਮ ਮੇਂ ਲਾਨੇਵਾਲਾ

 

ਸੁਬਹ-ਦਮ ਛੋੜ ਗਯਾ ਨਿਕਹਤ-ਏ-ਗੁਲ ਕੀ ਸੂਰਤ

ਰਾਤ ਕੋ ਗੁੰਚ-ਏ-ਦਿਲ ਮੇਂ ਸਿਮਟ ਜਾਨੇਵਾਲਾ

 

ਤੇਰੇ ਹੋਤੇ ਹੁਏ ਆ ਜਾਤੀ ਥੀ ਸਾਰੀ ਦੁਨੀਯਾ

ਆਜ ਤਨਹਾ ਹੂੰ ਤੋ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਆਨੇਵਾਲਾ

ਮੁੰਤਜ਼ਿਰ ਕਿਸਕਾ ਹੂੰ ਟੂਟੀ ਹੂਈ ਦਹਲੀਜ਼ ਪੇ ਮੈਂ

ਕੌਨ ਆਏਗਾ ਯਹਾਂ ਕੌਨ ਹੈ ਆਨੇਵਾਲਾ

 

ਕਯਾ ਖ਼ਬਰ ਥੀ ਜੋ ਮੇਰੀ ਜਾਂ ਮੇਂ ਘੁਲਾ ਹੈ ਇਤਨਾ

ਹੈ ਵਹੀ ਮੁਝਕੋ ਸਰੇ-ਦਾਰ ਭੀ ਲਾਨੇਵਾਲਾ

 

ਮੈਂਨੇ ਦੇਖਾ ਹੈ ਬਹਾਰ ਮੇਂ ਚਮਨ ਕੋ ਜਲਤੇ

ਹੈ ਕੋਈ ਖ਼ਵਾਬ ਕੀ ਤਾਬੀਰ ਬਤਾਨੇਵਾਲਾ ?

 

ਤੁਮ ਤਕੱਲੁਫ਼ ਕੋ ਭੀ ਇਖ਼ਲਾਸ ਸਮਝਤੇ ਹੋ 'ਫ਼ਰਾਜ਼'

ਦੋਸਤ ਹੋਤਾ ਨਹੀਂ ਹਰ ਹਾਥ ਮਿਲਾਨੇਵਾਲਾ

 

(ਨਾਦਿਮ=ਸ਼ਰਮਿੰਦਾ, ਦਾਮ=ਜਾਲ, ਨਿਕਹਤ-ਏ-ਗੁਲ=

ਐਸੀ ਮਜ਼ਬੂਰੀ ਕੇ ਆਲਮ ਮੇਂ ਕੋਈ

ਯਾਦ ਆਯਾ ਭੀ ਤੋ ਕਯਾ ਯਾਦ ਆਯਾ

 

ਐ ਰਫ਼ੀਕੋ ਸਰੇ-ਮੰਜ਼ਿਲ ਜਾ ਕਰ

ਕਯਾ ਕੋਈ ਆਬਲਾ-ਪਾ ਯਾਦ ਆਯਾ

 

ਯਾਦ ਆਯਾ ਥਾ ਬਿਛੜਨਾ ਤੇਰਾ

ਫਿਰ ਨਹੀਂ ਯਾਦ ਕਿ ਕਯਾ ਯਾਦ ਆਯਾ

 

ਜਬ ਕੋਈ ਜ਼ਖ਼ਮ ਭਰਾ ਦਾਗ਼ ਬਨਾ

ਜਬ ਕੋਈ ਭੂਲ ਗਯਾ ਯਾਦ ਆਯਾ

 

ਯਹ ਮੁਹੱਬਤ ਭੀ ਹੈ ਕਯਾ ਰੋਗ 'ਫ਼ਰਾਜ਼'

ਜਿਸਕੋ ਭੂਲੇ ਵਹ ਸਦਾ ਯਾਦ ਆਯਾ

(ਰਫ਼ੀਕ=ਦੋਸਤ, ਆਬਲਾ-ਪਾ=ਪੈਰੀਂ ਛਾਲਿਆਂ ਵਾਲਾ)

 

੮. ਯਹ ਆਲਮ ਸ਼ੌਕ ਕਾ ਦੇਖਾ ਨ ਜਾਏ

ਯਹ ਆਲਮ ਸ਼ੌਕ ਕਾ ਦੇਖਾ ਨ ਜਾਏ

ਵਹ ਬੁਤ ਹੈ ਯਾ ਖ਼ੁਦਾ ਦੇਖਾ ਨ ਜਾਏ

 

ਯਹ ਕਿਨ ਨਜ਼ਰੋਂ ਸੇ ਤੂਨੇ ਆਜ ਦੇਖਾ

ਕਿ ਤੇਰਾ ਦੇਖਨਾ ਦੇਖਾ ਨ ਜਾਏ

 

ਹਮੇਸ਼ਾ ਕੇ ਲੀਏ ਮੁਝਸੇ ਬਿਛੜ ਜਾ