ਫੁਲ ਦੀ ਖ਼ੁਸ਼ਬੂ, ਗੁੰਚਾ=ਕਲੀ, ਮਰਾਸਿਮ=ਸੰਬੰਧ, ਦਾਰ=ਸੂਲੀ, ਇਖ਼ਲਾਸ=ਪਿਆਰ)

 

੭. ਜੋ ਭੀ ਦੁਖ ਯਾਦ ਨ ਥਾ ਯਾਦ ਆਯਾ

ਜੋ ਭੀ ਦੁਖ ਯਾਦ ਨ ਥਾ ਯਾਦ ਆਯਾ

ਆਜ ਕਯਾ ਜਾਨੀਏ ਕਯਾ ਯਾਦ ਆਯਾ

 

ਫਿਰ ਕੋਈ ਹਾਥ ਹੈ ਦਿਲ ਪਰ ਜੈਸੇ

ਫਿਰ ਤੇਰਾ ਅਹਦ-ਏ-ਵਫ਼ਾ ਯਾਦ ਆਯਾ

 

ਜਿਸ ਤਰਹ ਧੁੰਦ ਮੇਂ ਲਿਪਟੇ ਹੁਏ ਫੂਲ

ਏਕ-ਏਕ ਨਕਸ਼ ਤੇਰਾ ਯਾਦ ਆਯਾ

ਐਸੀ ਮਜ਼ਬੂਰੀ ਕੇ ਆਲਮ ਮੇਂ ਕੋਈ

ਯਾਦ ਆਯਾ ਭੀ ਤੋ ਕਯਾ ਯਾਦ ਆਯਾ

 

ਐ ਰਫ਼ੀਕੋ ਸਰੇ-ਮੰਜ਼ਿਲ ਜਾ ਕਰ

ਕਯਾ ਕੋਈ ਆਬਲਾ-ਪਾ ਯਾਦ ਆਯਾ

 

ਯਾਦ ਆਯਾ ਥਾ ਬਿਛੜਨਾ ਤੇਰਾ

ਫਿਰ ਨਹੀਂ ਯਾਦ ਕਿ ਕਯਾ ਯਾਦ ਆਯਾ

 

ਜਬ ਕੋਈ ਜ਼ਖ਼ਮ ਭਰਾ ਦਾਗ਼ ਬਨਾ

ਜਬ ਕੋਈ ਭੂਲ ਗਯਾ ਯਾਦ ਆਯਾ

 

ਯਹ ਮੁਹੱਬਤ ਭੀ ਹੈ ਕਯਾ ਰੋਗ 'ਫ਼ਰਾਜ਼'

ਜਿਸਕੋ ਭੂਲੇ ਵਹ ਸਦਾ ਯਾਦ ਆਯਾ

ਯਹ ਮੰਜ਼ਰ ਬਾਰ-ਹਾ ਦੇਖਾ ਨ ਜਾਏ

 

ਗ਼ਲਤ ਹੈ ਜੋ ਸੁਨਾ, ਪਰ ਆਜ਼ਮਾ ਕਰ

ਤੁਝੇ ਐ ਬੇਵਫ਼ਾ ਦੇਖਾ ਨ ਜਾਏ

 

ਯਹ ਮਹਰੂਮੀ ਨਹੀਂ ਪਾਸੇ-ਵਫ਼ਾ ਹੈ

ਕੋਈ ਤੇਰੇ ਸਿਵਾ ਦੇਖਾ ਨ ਜਾਏ

 

ਯਹੀ ਤੋ ਆਸ਼ਨਾ ਬਨਤੇ ਹੈਂ ਆਖ਼ਿਰ

ਕੋਈ ਨਾ-ਆਸ਼ਨਾ ਦੇਖਾ ਨ ਜਾਏ

 

ਯਹ ਮੇਰੇ ਸਾਥ ਕੈਸੀ ਰੌਸ਼ਨੀ ਹੈ

ਕਿ ਮੁਝਸੇ ਰਾਸਤਾ ਦੇਖਾ ਨ ਜਾਏ

'ਫ਼ਰਾਜ਼' ਅਪਨੇ ਸਿਵਾ ਹੈ ਕੌਨ ਤੇਰਾ

ਤੁਝੇ ਤੁਝਸੇ ਜੁਦਾ ਦੇਖਾ ਨ ਜਾਏ

 

(ਆਲਮ=ਹਾਲਤ, ਬਾਰ-ਹਾ=ਬਾਰ-ਬਾਰ, ਪਾਸੇ-ਵਫ਼ਾ=ਵਫ਼ਾ ਦਾ ਲਿਹਾਜ਼, ਆਸ਼ਨਾ= ਜਾਣਕਾਰ)

 

੯. ਯੂੰ ਤੋ ਪਹਲੇ ਭੀ ਹੁਏ ਉਸਸੇ ਕਈ ਬਾਰ ਜੁਦਾ

ਯੂੰ ਤੋ ਪਹਲੇ ਭੀ ਹੁਏ ਉਸਸੇ ਕਈ ਬਾਰ ਜੁਦਾ

ਲੇਕਿਨ ਅਬ ਕੇ ਨਜ਼ਰ ਆਤੇ ਹੈਂ ਕੁਛ ਆਸਾਰ ਜੁਦਾ

 

ਗਰ ਗ਼ਮ-ਏ-ਸੂਦ-ਓ-ਜ਼ਿਯਾਂ ਹੈ ਤੋ ਠਹਰ ਜਾ ਐ ਜਾਂ

ਕਿ ਇਸੀ ਮੋੜ ਪੇ ਯਾਰੋਂ ਸੇ ਹੁਏ ਯਾਰ ਜੁਦਾ