ਐਸੀ ਮਜ਼ਬੂਰੀ ਕੇ ਆਲਮ ਮੇਂ ਕੋਈ

ਯਾਦ ਆਯਾ ਭੀ ਤੋ ਕਯਾ ਯਾਦ ਆਯਾ

 

ਐ ਰਫ਼ੀਕੋ ਸਰੇ-ਮੰਜ਼ਿਲ ਜਾ ਕਰ

ਕਯਾ ਕੋਈ ਆਬਲਾ-ਪਾ ਯਾਦ ਆਯਾ

 

ਯਾਦ ਆਯਾ ਥਾ ਬਿਛੜਨਾ ਤੇਰਾ

ਫਿਰ ਨਹੀਂ ਯਾਦ ਕਿ ਕਯਾ ਯਾਦ ਆਯਾ

 

ਜਬ ਕੋਈ ਜ਼ਖ਼ਮ ਭਰਾ ਦਾਗ਼ ਬਨਾ

ਜਬ ਕੋਈ ਭੂਲ ਗਯਾ ਯਾਦ ਆਯਾ

 

ਯਹ ਮੁਹੱਬਤ ਭੀ ਹੈ ਕਯਾ ਰੋਗ 'ਫ਼ਰਾਜ਼'

ਜਿਸਕੋ ਭੂਲੇ ਵਹ ਸਦਾ ਯਾਦ ਆਯਾ

(ਰਫ਼ੀਕ=ਦੋਸਤ, ਆਬਲਾ-ਪਾ=ਪੈਰੀਂ ਛਾਲਿਆਂ ਵਾਲਾ)

 

੮. ਯਹ ਆਲਮ ਸ਼ੌਕ ਕਾ ਦੇਖਾ ਨ ਜਾਏ

ਯਹ ਆਲਮ ਸ਼ੌਕ ਕਾ ਦੇਖਾ ਨ ਜਾਏ

ਵਹ ਬੁਤ ਹੈ ਯਾ ਖ਼ੁਦਾ ਦੇਖਾ ਨ ਜਾਏ

 

ਯਹ ਕਿਨ ਨਜ਼ਰੋਂ ਸੇ ਤੂਨੇ ਆਜ ਦੇਖਾ

ਕਿ ਤੇਰਾ ਦੇਖਨਾ ਦੇਖਾ ਨ ਜਾਏ

 

ਹਮੇਸ਼ਾ ਕੇ ਲੀਏ ਮੁਝਸੇ ਬਿਛੜ ਜਾ

'ਫ਼ਰਾਜ਼' ਅਪਨੇ ਸਿਵਾ ਹੈ ਕੌਨ ਤੇਰਾ

ਤੁਝੇ ਤੁਝਸੇ ਜੁਦਾ ਦੇਖਾ ਨ ਜਾਏ

 

(ਆਲਮ=ਹਾਲਤ, ਬਾਰ-ਹਾ=ਬਾਰ-ਬਾਰ, ਪਾਸੇ-ਵਫ਼ਾ=ਵਫ਼ਾ ਦਾ ਲਿਹਾਜ਼, ਆਸ਼ਨਾ= ਜਾਣਕਾਰ)

 

੯. ਯੂੰ ਤੋ ਪਹਲੇ ਭੀ ਹੁਏ ਉਸਸੇ ਕਈ ਬਾਰ ਜੁਦਾ

ਯੂੰ ਤੋ ਪਹਲੇ ਭੀ ਹੁਏ ਉਸਸੇ ਕਈ ਬਾਰ ਜੁਦਾ

ਲੇਕਿਨ ਅਬ ਕੇ ਨਜ਼ਰ ਆਤੇ ਹੈਂ ਕੁਛ ਆਸਾਰ ਜੁਦਾ

 

ਗਰ ਗ਼ਮ-ਏ-ਸੂਦ-ਓ-ਜ਼ਿਯਾਂ ਹੈ ਤੋ ਠਹਰ ਜਾ ਐ ਜਾਂ

ਕਿ ਇਸੀ ਮੋੜ ਪੇ ਯਾਰੋਂ ਸੇ ਹੁਏ ਯਾਰ ਜੁਦਾ

ਦੋ ਘੜੀ ਉਸਸੇ ਰਹੋ ਦੂਰ ਤੋ ਯੂੰ ਲਗਤਾ ਹੈ

ਜਿਸ ਤਰਹ ਸਾਯਾ-ਏ-ਦੀਵਾਰ ਸੇ ਦੀਵਾਰ ਜੁਦਾ

 

ਯੇ ਜੁਦਾਈ ਕੀ ਘੜੀ ਹੈ ਕਿ ਝੜੀ ਸਾਵਨ ਕੀ

ਮੈਂ ਜੁਦਾ ਗਿਰਯਾ-ਕੁਨਾਂ, ਅਬਰ ਜੁਦਾ, ਯਾਰ ਜੁਦਾ

 

ਕਜਕੁਲਾਹੋਂ ਸੇ ਕਹੇ ਕੌਨ ਕਿ ਐ ਬੇਖ਼ਬਰੋ

ਤੌਕ-ਏ-ਗਰਦਨ ਸੇ ਨਹੀਂ ਤੁਰਰਾ-ਏ-ਦਸਤਾਰ ਜੁਦਾ

 

ਇਸ ਕਦਰ ਰੂਪ ਹੈਂ ਯਾਰੋਂ ਕੇ, ਕਿ ਖੌਫ ਆਤਾ ਹੈ

ਸਰੇ-ਮਯਖ਼ਾਨਾ ਜੁਦਾ ਔਰ ਸਰੇ-ਦਰਬਾਰ ਜੁਦਾ

 

ਕੂ-ਏ-ਜਾਨਾਂ ਮੇਂ ਭੀ ਖ਼ਾਸਾ ਥਾ ਤਰਹਦਾਰ 'ਫ਼ਰਾਜ਼'