ਡੂਬਤੇ-ਡੂਬਤੇ ਕਸ਼ਤੀ ਕੋ ਉਛਾਲਾ ਦੇ ਦੂੰ
ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਕੋਈ ਤੋ ਸਾਹਿਲ ਪੇ ਉਤਰ ਜਾਏਗਾ
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਤੇਰੀ ਅਤਾ ਹੈ ਤੋ ਯਹ ਜਾਨੇਵਾਲਾ
ਤੇਰੀ ਬਖ਼ਸ਼ਿਸ਼ ਤੇਰੀ ਦਹਲੀਜ਼ ਪੇ ਧਰ ਜਾਏਗਾ
ਜ਼ਬਤ ਲਾਜ਼ਿਮ ਹੈ ਮਗਰ ਦੁਖ ਹੈ ਕਯਾਮਤ ਕਾ 'ਫ਼ਰਾਜ਼'
ਜ਼ਾਲਿਮ ਅਬ ਕੇ ਭੀ ਨ ਰੋਏਗਾ ਤੋ ਮਰ ਜਾਏਗਾ
(ਮਾਨੂਸ=ਜਾਣਕਾਰ, ਖ਼ਿਲਵਤੇ-ਗ਼ਮ=ਗ਼ਮ ਦੀ ਇਕੱਲ)
੨੩. ਨ ਦਿਲ ਸੇ ਆਹ ਨ ਲਬ ਸੇ ਸਦਾ ਨਿਕਲਤੀ ਹੈ
