ਨ ਦਿਲ ਸੇ ਆਹ ਨ ਲਬ ਸੇ ਸਦਾ ਨਿਕਲਤੀ ਹੈ

ਮਗਰ ਯੇ ਬਾਤ ਬੜੀ ਦੂਰ ਜਾ ਨਿਕਲਤੀ ਹੈ

 

ਸਿਤਮ ਤੋ ਯਹ ਹੈ ਕਿ ਅਹਦੇ-ਸਿਤਮ ਕੇ ਜਾਤੇ ਹੀ

ਤਮਾਮ ਖ਼ਲਕ ਮੇਰੀ ਹਮਨਵਾ ਨਿਕਲਤੀ ਹੈ

 

ਵਿਸਾਲੇ-ਬਹਰ ਕੀ ਹਸਰਤ ਮੇਂ ਜੂ-ਏ-ਕਮ-ਮਾਯਾ

ਕਭੀ-ਕਭੀ ਕਿਸੀ ਸਹਰਾ ਮੇਂ ਜਾ ਨਿਕਲਤੀ ਹੈ

 

ਮੈਂ ਕਯਾ ਕਰੂੰ ਮੇਰੇ ਕਾਤਿਲ ਨ ਚਾਹਨੇ ਪਰ ਭੀ

ਤੇਰੇ ਲੀਏ ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਸੇ ਦੁਆ ਨਿਕਲਤੀ ਹੈ

 

ਵੋ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਹੋ ਕਿ ਦੁਨੀਯਾ 'ਫ਼ਰਾਜ਼ ਕਯਾ ਕੀਜੇ