ਜੋ ਜ਼ਹਰ ਪੀ ਚੁਕਾ ਹੂੰ ਤੁਮਹੀਂ ਨੇ ਮੁਝੇ ਦੀਯਾ

ਅਬ ਤੁਮ ਤੋ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਕੀ ਦੁਆਏਂ ਮੁਝੇ ਨ ਦੋ

 

ਯਹ ਭੀ ਬੜਾ ਕਰਮ ਹੈ ਸਲਾਮਤ ਹੈ ਜਿਸਮ ਅਭੀ

ਐ ਖ਼ੁਸਰਵਾਨੇ-ਸ਼ਹਰ, ਕਬਾਏਂ ਮੁਝੇ ਨ ਦੋ

 

ਐਸਾ ਨ ਹੋ ਕਭੀ ਕਿ ਪਲਟਕਰ ਨ ਆ ਸਕੂੰ

ਹਰ ਬਾਰ ਦੂਰ ਜਾ ਕੇ ਸਦਾਏਂ ਮੁਝੇ ਨ ਦੋ

 

ਕਬ ਮੁਝਕੋ ਏਤਰਾਫ਼ੇ-ਮੁਹੱਬਤ ਨ ਥਾ 'ਫ਼ਰਾਜ਼'

ਕਬ ਮੈਂਨੇ ਯੇ ਕਹਾ ਥਾ, ਸਜ਼ਾਏਂ ਮੁਝੇ ਨ ਦੋ

 

(ਸਦਾ=ਆਵਾਜ਼, ਖ਼ੁਸਰਵਾਨੇ=ਬਾਦਸ਼ਾਹ, ਕਬਾਏਂ=