ਪਹਲੇ ਸੇ ਮਰਾਸਿਮ ਨ ਸਹੀ ਫਿਰ ਭੀ ਕਭੀ ਤੋ

ਰਸਮ-ਓ-ਰਹ-ਏ-ਦੁਨੀਯਾ ਨਿਭਾਨੇ ਕੇ ਲੀਏ ਆ

 

ਕਿਸ-ਕਿਸ ਕੋ ਬਤਾਏਂਗੇ ਜੁਦਾਈ ਕਾ ਸਬਬ ਹਮ

ਤੂ ਮੁਝਸੇ ਖ਼ਫ਼ਾ ਹੈ ਤੋ ਜ਼ਮਾਨੇ ਕੇ ਲੀਏ ਆ

 

ਏਕ ਉਮਰ ਸੇ ਹੂੰ ਲੱਜ਼ਤ-ਏ-ਗਿਰੀਯਾ ਸੇ ਭੀ ਮਹਰੂਮ

ਐ ਰਾਹਤ-ਏ-ਜਾਂ ਮੁਝਕੋ ਰੁਲਾਨੇ ਕੇ ਲੀਏ ਆ

 

ਅਬ ਤਕ ਦਿਲੇ ਖੁਸ਼-ਫ਼ਹਮ ਕੋ ਤੁਝਸੇ ਹੈਂ ਉਮੀਦੇਂ

ਯਹ ਆਖ਼ਰੀ ਸ਼ਮਏਂ ਭੀ ਬੁਝਾਨੇ ਕੇ ਲੀਏ ਆ

 

ਮਾਨਾ ਕਿ ਮੁਹੱਬਤ ਕਾ ਛੁਪਾਨਾ ਹੈ ਮੁਹੱਬਤ

ਚੁਪਕੇ ਸੇ ਕਿਸੀ ਰੋਜ਼ ਜਤਾਨੇ ਕੇ ਲੀਏ ਆ

ਜੈਸੇ ਤੁਝੇ ਆਤੇ ਹੈਂ ਨ ਆਨੇ ਕੇ ਬਹਾਨੇ

ਐਸੇ ਹੀ ਕਿਸੀ ਰੋਜ਼ ਨ ਜਾਨੇ ਕੇ ਲੀਏ ਆ

 

(ਪਿੰਦਾਰ=ਹੰਕਾਰ, ਮਰਾਸਿਮ=ਸੰਬੰਧ ਗਿਰੀਯਾ=ਰੋਣਾ)

 

੩. ਗਲੀਯੋਂ ਮੇਂ ਕੈਸਾ ਸ਼ੋਰ ਥਾ ਕਯੋਂ ਭੀੜ-ਸੀ ਮਕਤਲ ਮੇਂ ਥੀ

ਗਲੀਯੋਂ ਮੇਂ ਕੈਸਾ ਸ਼ੋਰ ਥਾ ਕਯੋਂ ਭੀੜ-ਸੀ ਮਕਤਲ ਮੇਂ ਥੀ

ਕਯਾ ਵਸਫ਼ ਉਸ ਸ਼ਾਯਰ ਮੇਂ ਥਾ ਕਯਾ ਬਾਤ ਉਸ ਪਾਗਲ ਮੇਂ ਥੀ

ਵਰਨਾ ਸਬਾ ਜ਼ੁਲਫੋਂ ਮੇਂ ਥੀ ਵਰਨਾ ਘਟਾ ਕਾਜਲ ਮੇਂ ਥੀ

 

ਤਰਸੀ ਹੁਈ ਆਂਖੋਂ ਮੇਂ ਕਿਨ-ਕਿਨ ਸਾਹਿਲੋਂ ਕੇ ਖਵਾਬ ਥੇ

ਪਰ ਕਸ਼ਤੀ-ਏ-ਉਮਰੇ-ਰਵਾਂ ਹਾਲਾਤ ਕੀ ਦਲਦਲ ਮੇਂ ਥੀ

 

ਖ਼ਲਕਤ ਨੇ ਆਵਾਜ਼ੇ ਕਸੇ ਤਾਨੇ ਦੀਏ ਫ਼ਤਵੇ ਜੜੇ

ਵਹ ਸਖ਼ਤ-ਜਾਂ ਹੰਸਤਾ ਰਹਾ ਗੋ ਖੁਦਕਸ਼ੀ ਪਲ-ਪਲ ਮੇਂ ਥੀ

 

ਅਪਨੀ ਕਸ਼ੀਦ-ਏ-ਜਾਂ ਸੇ ਹੀ ਪੀਤਾ ਰਹਾ, ਜੀਤਾ ਰਹਾ

ਨੱਸ਼ਾ ਕਹਾਂ ਸਾਗਰ ਮੇਂ ਥਾ ਮਸਤੀ ਕਹਾਂ ਬੋਤਲ ਮੇਂ ਥੀ

 

(ਮਕਤਲ =ਕਤਲਗਾਹ, ਵਸਫ਼=ਗੁਣ, ਬੇ-ਅਮਾਂ=ਬੇਆਸਰਾ, ਗੋ=ਭਾਵੇਂ, ਕਸ਼ੀਦ=ਕੱਢਣਾ)

 

੪. ਤੇਰੀ ਬਾਤੇਂ ਹੀ ਸੁਨਾਨੇ ਆਏ

ਤੇਰੀ ਬਾਤੇਂ ਹੀ ਸੁਨਾਨੇ ਆਏ

ਦੋਸਤ ਭੀ ਦਿਲ ਹੀ ਦੁਖਾਨੇ ਆਏ