(ਸੱਯਾਦ=ਸ਼ਿਕਾਰੀ, ਜ਼ਿੰਦਾਂ=ਕੈਦਖਾਨਾ)
੩੩. ਜਹਾਂ ਭੀ ਜਾਨਾ ਤੋ ਆਂਖੋਂ ਮੇਂ ਖ਼ਵਾਬ ਭਰ ਲਾਨਾ
ਜਹਾਂ ਭੀ ਜਾਨਾ ਤੋ ਆਂਖੋਂ ਮੇਂ ਖ਼ਵਾਬ ਭਰ ਲਾਨਾ
ਯੇ ਕਯਾ ਕਿ ਦਿਲ ਕੋ ਹਮੇਸ਼ਾ ਉਦਾਸ ਕਰ ਲਾਨਾ
ਮੈਂ ਬਰਫ਼ ਬਰਫ਼ ਰੁਤੋਂ ਮੇਂ ਚਲਾ ਤੋ ਉਸਨੇ ਕਹਾ
ਪਲਟ ਕੇ ਆਨਾ ਤੋ ਕਸ਼ਤੀ ਮੇਂ ਧੂਪ ਭਰ ਲਾਨਾ
ਭਲੀ ਲਗੀ ਹਮੇਂ ਖ਼ੁਸ਼ਕਾਮਤੀ ਕਿਸੀ ਕੀ, ਮਗਰ
ਨਸੀਬ ਮੇਂ ਕਹਾਂ ਇਸ ਸਰਵ ਕਾ ਸਮਰ ਲਾਨਾ
