ਲੜਕਾ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤ ਦੀ ਮਦਦ ਨਾਲ ਉਹਨੂੰ ਜਿੱਤਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਦੋਸਤ ਵੀ ਉਸ ਕੁੜੀ ਨੂੰ ਚੁੱਪ ਜਿਹੀ ਮੁਹੱਬਤ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਆਪਣੀ ਸੂਰਤ ਦੀ ਵਜਾਹ ਕਰਕੇ ਆਪਣੇ ਪਿਆਰ ਦਾ ਪਰਗਟਾਵਾ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ। ਆਖ਼ਰਕਾਰ ਕੁੜੀ ਦਾ ਵਿਆਹ ਉਸ ਸੁਹਣੇ ਮੁੰਡੇ ਨਾਲ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਏਨੇ ਵਿਚ ਜੰਗ ਛਿੜ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਦੋਵੇਂ ਦੋਸਤ ਲੜਾਈ ਦੇ ਮੈਦਾਨ ਵਿਚ ਭੇਜ ਦਿੱਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।

ਲੜਕੀ ਦਾ ਪਤੀ ਉਹਨੂੰ ਨਿੱਤ ਖ਼ਤ ਲਿਖਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਉਹ ਸਾਰੇ ਖ਼ਤ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤ ਕੋਲੋਂ ਲਿਖਵਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਕੁਝ ਦਿਨਾਂ ਬਾਅਦ ਲੜਾਈ ਦੇ ਮੈਦਾਨ ਵਿਚ ਉਸਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਦੋਸਤ ਨੂੰ ਜ਼ਖ਼ਮੀ ਹਾਲਤ ਵਿਚ ਵਾਪਸ ਲਿਆਂਦਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਲੜਕੀ ਆਪਣੇ ਪਤੀ ਦੇ ਦੋਸਤ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਹਸਪਤਾਲ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਪਤੀ ਦੇ ਖ਼ਤ ਉਹਨੂੰ ਵਿਖਾਉਂਦੀ ਹੈ। ਕੁੜੀ ਦੇ ਕਹਿਣ 'ਤੇ ਦੋਸਤ ਖ਼ਤਾਂ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਨ ਲੱਗ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਥੋੜ੍ਹੀ ਦੇਰ ਪਿੱਛੋਂ ਹਨੇਰਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਦੋਸਤ ਉਹ ਖ਼ਤ ਹਨੇਰ੍ਹੇ ਵਿਚ ਵੀ ਪੜ੍ਹਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਲਿਖੇ ਤਾਂ ਉਸੇ ਨੇ ਹੀ ਸਨ। ਉਹਨੂੰ ਉਹ ਜ਼ੁਬਾਨੀ ਯਾਦ ਸਨ। ਲੜਕੀ ਸਮਝ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।

''ਵੇਖਦਿਆਂ ਵੇਖਦਿਆਂ ਦੋਸਤ ਦੀ ਤਬੀਅਤ ਹੋਰ ਵਿਗੜ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹ ਦੰਮ ਤੋੜ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਲੜਕੀ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ, "ਮੈਂ ਇਕ ਆਦਮੀ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਕੀਤਾ ਸੀ, ਪਰ ਉਸ ਨੂੰ ਦੋ ਵਾਰ ਗੁਆ ਲਿਆ।"

ਡੂੰਘਾ ਸਾਹ ਭਰ ਕੇ ਇਮਰੋਜ਼ ਜੀ ਨੇ ਕਿਹਾ, "ਅੰਮ੍ਰਿਤਾ ਨੇ ਸੋਚਿਆ ਸੀ ਕਿ ਮੈਂ