ਜਦੋਂ ਅੰਮ੍ਰਿਤਾ ਦੇ ਬੱਚੇ ਨਿੱਕੇ ਸਨ, ਉਦੋਂ ਇਮਰੋਜ਼ ਕੋਲ ਇਕ ਸਕੂਟਰ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਦੋਵਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਇਕੱਠਿਆਂ ਸਕੂਲ ਛੱਡਣ ਜਾਣਾ ਪੈਂਦਾ ਸੀ। ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਉਤੋੜਤੀ ਕਈ ਚਲਾਨ ਹੋ ਗਏ। ਫਿਰ ਦੋਹਾਂ ਨੇ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਕਾਰ ਲੈ ਲੈਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ਦੋਹਾਂ ਨੇ ਰਲ ਕੇ ਪੰਜ ਪੰਜ ਹਜ਼ਾਰ ਰੁਪਏ ਪਾਏ ਤੇ ਦਸ ਹਜ਼ਾਰ ਦੀ ਇਕ ਫ਼ੀਅਟ ਲੈ ਲਈ। ਹੁਣ ਉਸ ਕਾਰ ਨੂੰ ਰਜਿਸਟਰ ਕਰਵਾਉਣਾ ਸੀ। ਰਜਿਸਟਰੀ ਦੋਹਾਂ ਦੇ ਨਾਂ ਉੱਤੇ ਹੋਣੀ ਸੀ। ਰਿਜਸਟਰੇਸ਼ਨ ਅਫਸਰ ਨੇ ਜਦੋਂ ਇਹ ਪੁੱਛਿਆ ਕਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤਾ ਨਾਲ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਕੀ ਰਿਸ਼ਤਾ ਹੈ ਤਾਂ ਉਹ ਬੋਲੇ, "ਦੋਸਤ ਹੈ।"

ਅਫ਼ਸਰ ਨੂੰ ਇਹ ਗੱਲ ਹਜ਼ਮ ਹੀ ਨਹੀਂ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਇਕ ਮਰਦ ਅਤੇ ਇਕ ਔਰਤ ਵਿਚਕਾਰ ਦੋਸਤੀ ਦਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਵੀ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਉਸਦੀ ਸਮਝ ਤੋਂ ਇਕ ਦਮ ਬਾਹਰ ਸੀ।

ਹੈਰਾਨੀ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ ਕਿ ਦੋ ਵਿਅਕਤੀਆਂ ਦੇ ਵਿਚ ਦੋਸਤੀ ਦੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਨੂੰ ਸਮਾਜ ਮਾਨਤਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦਾ। ਇਕ ਵਾਰ ਇਮਰੋਜ ਨੇ ਬੀਮੇ ਦਾ ਫ਼ਾਰਮ ਭਰਿਆ। ਇਕ ਕਾਲਮ ਵਿਚ ਵਾਰਸ ਦਾ ਨਾਂ ਲਿਖਣਾ ਸੀ। ਇਮਰੋਜ਼ ਨੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤਾ ਦਾ ਨਾਂ ਭਰ ਦਿੱਤਾ। ਵਾਰਸ ਨਾਲ ਰਿਸ਼ਤਾ ਦੇ ਕਾਲਮ ਵਿਚ ਇਮਰੋਜ਼ ਨੇ ਦੋਸਤ ਲਿਖ ਦਿੱਤਾ। ਕਲਰਕ ਨੇ ਕਿੰਤੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ, ਬੋਲਿਆ, "ਇਸ ਨੂੰ ਠੀਕ ਕਰਕੇ ਲਿਆਓ ਅਤੇ ਇਸ ਵਿਚ ਕਿਸੇ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਦਾ ਨਾਂ ਭਰੋ।' ਕਲਰਕ ਨੂੰ ਇਤਰਾਜ ਇਸ ਲਈ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਆਮਤੌਰ ਉੱਤੇ ਕਿਸੇ ਦੋਸਤ ਨੂੰ ਵਾਰਸ ਨਹੀਂ ਬਣਾਇਆ ਜਾਂਦਾ।

ਪਰ ਇਮਰੋਜ਼ ਕਦੋਂ ਕੋਈ ਆਮ ਗੱਲ ਕਰਦੇ ਸਨ, ਇਸੇ ਲਈ ਉਹ 'ਬੁੱਲ- ਫ਼ਾਈਟ’ ਜਾਰੀ ਹੈ।