ਨੂੰ ਵੰਗਾਰਨ ਤੇ ਇਤਿਹਾਸ ਦੇ ਕੌੜੇ ਸੱਚ ਨੂੰ ਪੇਸ਼ ਕਰਨ ਦੀ ਤਾਕਤ ਹਾਲੇ ਵੀ ਸੀ।
ਜਿਥੇ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸਿਰ-ਅੱਖਾਂ ਉੱਤੇ ਬਿਠਾਇਆ ਸੀ, ਉਥੇ ਉਹਨਾਂ ਲਈ ਬੁਰੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਵੀ ਕੀਤੀ ਸੀ, ਪਰ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਨਜ਼ਰ ਅੰਦਾਜ਼ ਕਦੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕੀਤਾ।
ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ‘ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਆਵਾਜ਼’ ਕਿਹਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਫੇਰ ਵੀ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪੰਜਾਬ ਛੱਡਣਾ ਪਿਆ। ਇਹ ਕਿਹੋ ਜਿਹਾ ਵਿਅੰਗ ਸੀ ?
ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਨਜ਼ਰ ਵਿਚ ਕਿੰਤੂ ਪ੍ਰੰਤੂ ਵਾਲੀਆਂ ਕਈ ਗੱਲਾਂ ਸਨ, ਕੁਝ ਸੱਚੀਆਂ ਤੇ ਕੁਝ ਮਨਘੜਤ। ਅੰਮ੍ਰਿਤਾ ਨੇ ਸਿੱਖ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿਚ ਜਨਮ ਲਿਆ ਸੀ, ਪਰ ਉਹ ਵਾਲ ਕਟਵਾ ਕੇ ਨਿੱਕੇ ਨਿੱਕੇ ਰਖਦੇ ਸਨ, ਸਿਗਰਟ ਪੀਂਦੇ ਸਨ, ਕਦੀ ਕਦੀ ਡਰਿੰਕ ਵੀ ਲੈ ਲੈਂਦੇ ਸਨ, ਪਰ ਸ਼ਾਇਦ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਗੱਲ ਇਹ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਇਕ ਇਹੋ ਜਿਹੇ ਆਦਮੀ ਨਾਲ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ ਜੋ ਉਹਨਾਂ ਨਾਲੋਂ ਉਮਰੋਂ ਬਹੁਤ ਨਿੱਕਾ ਸੀ, ਜੀਹਨੂੰ ਉਹ ਪਿਆਰ ਕਰਦੇ ਸਨ, ਪਰ ਜੀਹਦੇ ਨਾਲ ਉਹਨਾਂ ਵਿਆਹ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕੀਤਾ ਹੋਇਆ।
ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਅੰਮ੍ਰਿਤਾ ਦਾ ਕੋਈ ਲੈਣਾ-ਦੇਣਾ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਵੀ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿਉਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਦੁੱਖ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਅੰਮ੍ਰਿਤਾ ਜੀ ਦੀਆਂ ਕਿਤਾਬਾਂ ਵਿਕਦੀਆਂ ਸਨ ਤੇ ਖੂਬ ਵਿਕਦੀਆਂ ਸਨ। ਪਾਠਕ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ
