ਇਕ ਵਾਰ ਮੈਂ ਇਮਰੋਜ਼ ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ ਸੀ, "ਅੰਮ੍ਰਿਤਾ ਏਨੇ ਸਾਲ ਤਕ ਸਾਹਿਰ ਦੀ ਯਾਦ ਵਿਚ ਡੁੱਬੀ ਰਹੀ, ਕੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕਦੀ ਵੀ ਬੁਰਾ ਨਹੀਂ ਲੱਗਿਆ ?"

ਉਹ ਬੋਲੇ, "ਨਹੀਂ, ਮੈਂ ਇਸ ਸੱਚ ਨੂੰ ਮੰਨ ਲਿਆ ਸੀ, ਕਿਸੇ ਹਉਂ ਭਾਵ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ, ਕਿਸੇ ਤਰਕ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ, ਕਿਸੇ ਬਨਾਵਟ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ, ਕਿਸੇ ਜ਼ਰਬ-ਤਕਸੀਮ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ। ਜਦੋਂ ਕੋਈ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਕੋਈ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀ। ਜਦੋਂ ਕੋਈ ਸਹਿਜ ਭਾਅ ਨਾਲ ਜਿਉਂਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਫਿਰ ਕਿਹੜੀ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ?"

'ਸਹਿਜ ਭਾਅ' ਤੋਂ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਕੀ ਮੰਤਵ ਸੀ, ਮੈਂ ਪੁਛਿਆ ਸੀ। ਤਾਂ ਉਹਨਾਂ ਇਕ ਕਹਾਣੀ ਸੁਣਾਈ-

ਇਕ ਪਿੰਡ ਵਿਚ ਇਕ ਫ਼ਕੀਰ ਰਹਿਣ ਆਇਆ। ਉਹ ਇਕ ਰੁੱਖ ਹੇਠ ਬੈਠ ਕੇ ਅੰਤਰ ਧਿਆਨ ਹੁੰਦਾ। ਪਿੰਡ ਵਾਲੇ ਆਪਣੀ ਹੈਸੀਅਤ ਅਨੁਸਾਰ ਕੁਝ ਨਾ ਕੁਝ ਫ਼ਕੀਰ ਨੂੰ ਦੇ ਜਾਂਦੇ ਤੇ ਉਸਦਾ ਗੁਜ਼ਾਰਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ।

ਉਹਨੀਂ ਦਿਨੀਂ ਹੀ ਉਥੋਂ ਦੇ ਜ਼ਿਮੀਂਦਾਰ ਦੀ ਧੀ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪਈ ਅਤੇ ਬਿਨਾਂ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਹੀ ਉਸਦੇ ਬੱਚੇ ਦੀ ਮਾਂ ਬਣ ਗਈ। ਜ਼ਿਮੀਂਦਾਰ ਦੀ ਬਹੁਤ ਬਦਨਾਮੀ ਹੋਈ। ਪਿੰਡ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਬਹੁਤ ਗੁੱਸਾ ਚੜ੍ਹਿਆ। ਘਰ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਕੁੜੀ ਤੋਂ ਉਸ ਆਦਮੀ ਦਾ ਨਾਂ ਪੁੱਛਿਆ ਜਿਸਨੇ ਕੁੜੀ ਦੀ ਇਜ਼ਤ ਲੁੱਟੀ ਸੀ। ਘਰ