ਖਰਵੇ ਹੱਥ

ਝਾਵੇਂ ਘੁਮਿਆਰਾਂ ਘੜੇ

ਇਕ ਤੋਂ ਇਕ ਵਧੀਕ

ਤੇਰੇ ਹੱਥ ਦੀ ਸੰਮਤਾ ਸੱਕੇ ਕਰ ਨ ਰਤੀਕ

 

ਦੋ ਦੋਹੇ

१.

ਕਰ ਕ੍ਰੋਧ, ਦੁਖ ਦਿਤਿਆਂ

ਆਪਾ ਖਾਧਾ ਜਾਇ,

ਜਿਉ ਮਧੁ ਮਾਖੀ ਡੰਗ ਕੇ

ਅਪਣੀ ਜਿੰਦ ਗਵਾਇ ॥੧॥

२.

ਮਨ ਬੈਰੀ ਭਇਆ,

ਘਰ ਮੇਂ ਲਗ ਰਹੀ ਰਾਰ,

ਬਿਤੇ ਰਾਤ ਦਿਨ ਰਾਰ ਮੇਂ

ਕਹਿ ਬਿਧਿ ਮਿਲੇ ਮੁਰਾਰਿ ॥੨॥

ਤ੍ਰਿਸ਼ਨਾ

ਤ੍ਰਿਸ਼ਨੇ ! ਬਣ ਜਾ ਦਰਸ਼ਨ-ਤ੍ਰਿਸ਼ਨਾ

ਲਗੀ ਰਹੁ ਮੈਂ ਨਾਲ 'ਲਾਲ

ਲਾਲਸਾ' ਬਿਨ ਸੁਣ ਸਖੀਏ

ਰਹੇ ਨ ਹੋਰ ਸੰਭਾਲ।